Strona główna Redakcja Współpraca Źródła historyczne Konkursy

DOŁĄCZ DO NAS!

i odkryj historię w najnowszym wydaniu

Dołącz do społeczności histurion.pl, zakładając nowe konto lub logując się poprzez portal facebook.

  • Poznaj innych miłośników historii
  • Odkrywaj historię i poznawaj dzieje postaci historycznych
  • Poznawaj historię z pierwszej ręki ściągając źródła historyczne z naszej bazy
  • Przejrzyj spersonalizowane dane historyczne, np. które postaci historyczne obchodzą z Tobą urodziny

Rejestracja




Załóż nowe konto



LUB

Załóż nowe konto z



Jesteś już użytkownikiem?    Zaloguj się

Zaloguj się w serwisie histurion.pl

Możesz zalogować się w naszym serwisie podając swój adres e-mail oraz hasło podane podczas rejestracji. Możesz również zalogować się poprzez portal facebook.


Nie mam jeszcze konta



Zaloguj się z

Załóż nowe konto w serwisie histurion.pl





Arystofanes

2010-03-27 | Autor: Brygida Sobieska


Arystofanes - (ur. 446 r. p.n.e., zm. 386 r. p.n.e.) grecki komediopisarz, twórca takich dzieł jak "Chmury" czy "Osy".
Żył 60 lat


Aristophanes (ok. 446 p.n.e. - ok. 386 p.n.e.) to najwybitniejszy komediopisarz grecki i główny przedstawiciel tzw. starej komedii attyckiej. Był synem attyckiego chłopa. Znajomość wsi i attyckich wieśniaków przebija z całej jego twórczości. Ostrze swej satyry Arystofanes zwracał przeciwko ówczesnym osobistościom życia politycznego i kulturalnego, jednak postacie przedstawiane w jego sztukach nie są portretami krytykowanych osób, a raczej ukazują wybrane postawy.

Początek działalności pisarskiej przypadł na 427 r. p.n.e. Od tego czasu w ciągu następnych 3 lat Arystofanes wystawił 3 sztuki pod cudzym nazwiskiem (Filonides, Kallistratos), gdyż nie miał jeszcze ukończonych przepisowych 18 lat. W 426 r. p.n.e. sztuką (nie zachowaną) "Babilończycy" zdobył I nagrodę w kolejnym konkursie. W oparciu o tekst wyboru dla szkół z Zleksandrii z I/II w., stwierdzić można, że z 44 sztuk Arystofanesa zachowało się tylko 11.

Komediopisarz w swych utworach przeciwstawiał się tendencjom zaborczym Aten i wojnie peloponeskiej (431-404 p.n.e.). Dał temu wyraz w atakach na demagoga Kleona, propagującego działania wojenne ("Acharnejczycy" 425 p.n.e.; "Rycerze" 424 p.n.e.; "Pokój" 421 p.n.e.). Twórca wykpiwał wady Ateńczyków, sugerując, że kobiety szybciej doprowadziłyby kraj do rozkwitu i do zakończenia wojny ("Lizystrata" 411 p.n.e.; "Sejm niewieści" 392 p.n.e.). Występował przeciw elementom pasożytniczym, gdyż był wyrazicielem interesów średnich warstw demokratycznych. Krytykował też sofistów i ich działalność pedagogiczną, ośmieszając Sokratesa ("Chmury" 423 p.n.e.) oraz pieniactwo Ateńczyków ("Osy" 422 p.n.e.). Inne utwory, pozbawione kontekstu historycznego, nie są łatwe do interpretacji. Niekiedy przypisuje się im cechy satyry politycznej lub baśni poetyckiej ("Ptaki" 414 p.n.e.). Inne komedie ("Tesmoforie" 411 p.n.e., "Żaby" 405 p.n.e. - I nagroda) zawierają najwcześniejszą próbę krytyki literackiej (w tym ocenę twórczości Eurypidesa i Ajschylosa). Komedie Arystofanesa to dokumenty epoki, ale także satyra i pamflet polityczny. Umiał on wykorzystać nieprzebraną ilość środków artystycznych (rubaszność, naturalizm, poezja, liryzm, swobodny dialog w dialekcie attyckim).

Walory językowe utworów Arystofanesa przyczyniły się do zachowania ich dla potomnych, gdyż w okresie aleksandryjskim (III-I w. p.n.e.) uważane były za wzór i były wielokrotnie komentowane. Również w renesansie język Arystofanesa uważany był za wzór języka greckiego. Najlepsze jego komedie przetłumaczono na łacinę. W Polsce twórczość Arystofanesa znana była od XVI w. Pierwsze przekłady na język polski dokonano w połowie XIX w. Od początku XX w. komedie te nie schodzą z repertuaru scen polskich.


Najbardziej znaną sztuką Arystofanesa były "Ptaki", wystawione w 414 p.n.e. Dwaj zamożni i znudzeni życiem wśród kłócących się obywateli Aten ludzie postanowili założyć w powietrzu ptasie miasto - pomiędzy światem ludzi a światem bogów. To "Chmurokukułkowo" było znakomitą okazją, aby przedstawić w satyrycznym zwierciadle typowe urzędy i postacie greckiego miasta. Jednocześnie komediopisarz umiał oddać urok ptasich treli, przedstawiając wspaniałe onomatopeiczne zwoływania się ptaków, jedne z najpiękniejszych strof napisanych dla chóru greckiego.

Fragment Żab Arystofanesa:

Rechu! Rechu! Kwaku! Kwak!
Śród moczarów i mokradeł
Harmonijną serenadę
Na fujarkach, chlupu-chlap,
Wygrywają chóry żab.
W święto Garnków, kiedy z wrzawą
Ku podmiejskim idzie stawom
Pijany Ateńczyków tłum,
Żaby grają "Kum! Kum! Kum!"
Rechu! Rechu! Chlapu! Chlupu! (Arystofanes, Żaby, tłum. A. Sandauer, [w;] Historia literatury starożytnej. M. Cytowska, H. Szelest, Warszawa 2007, s. 64).


To jest tylko wstępna biografia, wymaga uzupełnienia!
Podziel się!
        
Brak komentarzyDodaj komentarz

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nasz facebook

Ciekawostka

Postać historyczna

Losowe zdjęcie

histurion.pl
Najnowocześniejszy polski portal historyczny

Matura 2022

Historia

Inne

Copyright © 2006-2022 by histurion.pl. Korzystając z portalu akceptujesz wykorzystanie przez nas plików cookies.