Hannon zwany Wielkim
Hannon Wielki był zamożnym kartagińskim arystokratą żyjącym w III wieku p.n.e. Był przeciwny I wojnie punickiej z Rzymem, co stało się przyczyną jego konfliktu z rodem Hamilkara Barkidy. Hannon optował za zajmowaniem ziem w Afryce Północnej, które miały służyć rozwojowi gospodarczemu Kartaginy. zdołał podporządkować Kartaginie żyzne dorzecze rzeki Bagradas. W 244 roku p.n.e. Hannon zdobył dominujący wpływ na politykę pańśtwa. Wówczas zdemobilizował flotę wojenną Kartaginy, dając Rzymianom czas na odbudowę swojej floty i w zasadzie na wygraną w wojnie. Po zawarciu pokoju, Hannon odmówił wypłacenia żołdu najemnikom służacym Hamilkarowi, co wywołało ich bunt. Pomimo prób zdławienia rewolty, Hannon nic nie osiągnął. Sytuacja stawała się na tyle krytyczna, że musiał zawrzeć sojusz z Barkidą - wspólnie pokonali buntowników w 238 roku p.n.e. Podczas II wojny punickiej Hannon przewodził stronnictwu prorzymskiemu i był przeciwny wznawianiu wojny z Rzymem. Później robił wszystko, by storpedować próby wysłania Hannibalowi posiłków wojskowych do Italii. Po klęsce swego kraju w 202 roku p.n.e. Hannon był jednym z posłów wysłanych do wynegocjowania pokoju.
Brak komentarzy | Dodaj komentarz |