Mahmud z Ghazny
Mahmud z Ghazny - (ur. 969 r. n.e., zm. 30 kwietnia 1030 r. n.e.) Władca z dynastii Gaznawidów, twórca wielkiego imperium obejmującego Azję Środkową i północno-zachodnią część Indii.
Żył 61 lat
Mahmud z Ghazny (właśc. Jamin ad-Daula Abu al-Kasim Mahmud ibn Sebüktigin) był synem Sebüktigina, władcy tureckiego z dynastii Gaznawidów. Lata jego rządów przypadają na okres 997/998-1030. Prowadził on politykę nastawioną ekspansywnie i czysto łupieżczo. W 14 wyprawach wojennych do Indii, zdołał podporządkować swej władzy Pendżab i Sind, znacznie przyczyniając się (raczej przypadkowo niż realnie) do islamizacji subkontynentu indyjskiego. Zdobył tutaj wręcz niewyobrażalne dla nas bogactwa. Jego armie wyruszały również do Azji Środkowej, gdzie podporządkowały władzy Mahmuda bogaty Chorasan i Chorezm (999 rok). W 1028 roku zdołał dotrzeć aż do perskiego Hamadanu. Mahmud czuł się gorliwym głosicielem wiary muzułmańskiej, i jako taki uznawał zwierzchność kalifa z Bagdadu, któremu przesyłał szczegółowe sprawozdania ze swych wypraw. Dodatkowo przesyłał kalifowi bogate podarunki z tych kampanii, za co został nagrodzony oficjalnym uznaniem jego władzy sułtańskiej. W rzeczywistości jego działalność miała na celu zdobycie jak największych łupów. Nie wahał się walczyć z przedstawicielami innych rządów islamskich, jak choćby z Karachanidami czy władcami Chorezmu. W czasie jego rządów Ghazna (obecnie Ghazni w Afganiastanie) stała się wielkim centrum kulturalnym świata muzułmańskiego, gdzie zdecydowanie promieniowała poezja perska (Farrochi, Onsuri). Na jego dworze przebywali również Biruni, słynny uczony czy Utbi, historyk. Legenda głosi, że Mahmud z Ghazny zerwał swój mecenat nad wielkim poetą Firdausim
Bibliografia:
- Jerzy Hauziński: Burzliwe dzieje Kalifatu Bagdadzkiego. Warszawa: Kraków, 1993.
Brak komentarzy | Dodaj komentarz |