Ludwik XVI
Ludwik XVI - (ur. 23 sierpnia 1754 r. n.e., zm. 21 stycznia 1793 r. n.e.) król Francji w latach 1774-1792, zdjęty z urzędu podczas rewolucji Francuskiej, a rok później zgilotynowany.
Żył 39 lat
Małoletni Ludwik stał się następcą tronu francuskiego w 1765 roku po śmierci swojego ojca Ludwika Ferdynanda . Panujący wówczas we Francji dziadek delfina - Ludwik XV Burbon nie cieszył się sympatią poddanych. Feudalna Francja borykała się z problemami gospodarczo-finansowymi, a narastająca bieda pozostawała w sprzeczności z ogromnymi wydatkami na dwór królewski w Wersalu. Nadzieje na zmianę tej sytuacji Francuzi upatrywali w osobie młodego następcy tronu, nazywając go ,,upragnionym'. Niestety nadzieje te okazały się płonne i wkrótce zmalała sympatia do jego osoby, by w końcu przekształcić się w nienawiść do całej rodziny królewskiej. Dlaczego? Niewątpliwie z powodu tego, że król nie spełnił pokładanych w nim nadziei i nie wyprowadził kraju z kryzysu. Podejmowane przez 20-letniego władcę próby reform polegające na ograniczeniu podatków i regulacji cen nie przyniosły żadnych efektów. Innym powodem niepopularności władzy monarszej był wystawny tryb życia i ogromne wydatki na utrzymanie dworu (do czego skutecznie przyczyniała się jego rozrzutna małżonka Maria Antonina Austriaczka ). Deficyt budżetowy powiększał się również z powodu wydatków wojennych. W 1777 roku Ludwik XVI przystąpił do wojny z Wielką Brytanią o niepodległość koloni amerykańskich, angażując duże środki na wysłanie kilkutysięcznej armii i zakup broni dla powstańców.
Na mocy traktatu pokojowego w 1783 roku Francja odzyskała część koloni w Afryce i Indiach. Nie wpłynęło to niestety na zahamowanie rosnącego kryzysu i społecznego niezadowolenia.
W celu wprowadzenia nowych podatków król zwołał Stany Generalne, powołane po raz pierwszy przed blisko pięcioma wiekami przez Filipa IV Pięknego , składające się z przedstawicieli trzech stanów: duchowieństwa, szlachty i mieszczaństwa. Obrady, które rozpoczęły się w Wersalu 5 maja 1789 roku jaskrawo ujawniły rozbieżności poglądów i interesów przedstawicieli różnych warstw feudalnego społeczeństwa. Przy poparciu ludu paryskiego i części posłów innych stanów doszło do przekształcenia się stanu trzeciego w Zgromadzenie Narodowe, które rozpoczęło prace nad nową konstytucją. Ludwik XVI próbował bezskutecznie powstrzymać te poczynania za pomocą wojska, ale doprowadził jedynie do wybuchu zamieszek ulicznych. Ludność Paryża zaatakowała arsenały i uzbrojona zaczęła organizować komitety rewolucyjne. Dzień zdobycia Bastylii w dniu 14 lipca 1789 roku, obchodzony obecnie jako święto narodowe Francji, przyjmuje się za datę rozpoczęcia Wielkiej Rewolucji.
Tytuł: Konstytucja francuska 3 września 1791 rou
Musisz być zalogowany, aby pobrać to źródło.
W jej wyniku król utracił część władzy na rzecz Zgromadzenia Narodowego i został zmuszony do przeniesienia się z Wersalu do Paryża. W czerwcu 1791 roku monarcha wraz z rodziną podjął próbę ucieczki z objętej zamieszkami Francji. Po jej ujawnieniu okrzyknięto go zdrajcą i oddano pod kontrolę władz rewolucyjnych. Zmiana konstytucji ustrojowej przez Zgromadzenie Narodowe we wrześniu 1791 roku spowodowała powstanie we Francji monarchii konstytucyjnej. W zaistniałej sytuacji Ludwik XVI musiał przysięgać na wierność konstytucji. Niedługo mógł się jednak cieszyć zagwarantowanymi mu w ustawie uprawnieniami, bo już w następnym roku został pozbawiony władzy królewskiej. Monarchia we Francji została zlikwidowana i została proklamowana republika.
Ta sytuacja oraz oskarżenia króla o kontakty z wrogami Francji przypieczętowała los Ludwika XVI i całej jego rodziny. Król wraz z żoną Marią Antoniną i dziećmi - Maria Teresą i Ludwikiem Karolem został osadzony w wieży Temple - dawnym klasztorze templariuszy.
Odtąd ze względu na to, że w czasie rewolucji zaprzestano używać tytułów arystokratycznych, nazywano Ludwika XVI obywatelem Kapet od nazwiska pierwszych władców Francji.
Przed Parlamentem odbył się proces Ludwika XVI, którego oskarżano głównie o zdradę, ale i wysuwano inne zarzuty takie jak np. deptanie trójkolorowych kokard, które były symbolem rewolucji, finansowe wspieranie emigrantów francuskich, czy też magazynowanie mąki, kawy i cukru w królewskich magazynach w trudnej sytuacji ekonomicznej kraju. Pomimo żywiołowych starań obrońców króla, znikomą większością głosów obywatel Kapet został skazany na śmierć. Wyrok wykonano w Paryżu na Placu Rewolucji (obecnie Plac Zgody) w dniu 21 stycznia 1793 roku przez zgilotynowanie.
Po jego śmierci rojaliści ogłosili królem Ludwikiem XVII jego małoletniego syna - Ludwika Karola. Niestety chłopiec, tak jak i cała rodzina królewska pozostawał w rękach republikanów. Został on oddzielony od matki Marii Antoniny, która wkrótce podzieliła los męża tracąc życie na gilotynie. Dziecko oddano do rodziny paryskiego szewca, a potem znów uwięziono w Temple gdzie zmarł mając 10 lat.
Egzekucja Ludwika XVI nie zakończyła rewolucji, ani też nie spowodowała, że Francja pozostała na zawsze republiką. Po straceniu króla rewolucja pokazała swoje krwawe oblicze i terror jaki nie był znany w ówczesnej Europie. Zgilotynowane zwłoki króla, a później również ciało Marii Antoniny zostały pochowane w masowym grobie na cmentarzu Św. Magdaleny. Po upadku Napoleona nastąpiła restauracja monarchii, na tronie zasiadł Ludwik XVIII, brat straconego króla. Po ponad 20 latach od egzekucji w 1815 roku na jego polecenie, odnaleziono i ekshumowano szczątki króla i jego żony Marii Antoniny. Zostały one złożone w krypcie nekropoli królów Francji - Bazylice Saint-Denis.
Ciekawa historia związana jest z odnalezieniem szczątków królewskiej pary. Miejsce ich pochówku miało bowiem zostać nieoznaczone, ale rojalista Desclozeaux, który mieszkał w pobliżu cmentarza wsadzał rośliny oznaczając miejsce złożenia królewskiej pary. W miejscu znalezienia szczątków Król Ludwik XVIII zlecił architektowi Fontaine postawienie kaplicy. Powstała w latach 1816-26 Kaplica Pokutna ocalała pomimo kilkakrotnych prób jej zburzenia i obecnie jest wpisana na listę zabytków Francji.
Bibliografia:
- Jan Baszkiewicz - "Ludwik XVI" Ossolineum 2010
- Antoni Mączak - "Rządzący i rządzeni" Państwowy Instytut Wydawniczy 1986
Brak komentarzy | Dodaj komentarz |