Poncjusz Piłat

Poncjusz Piłat (Pontius Pilatus).

Źródła piszą o nim:
Rzymski namiestnik Judei w latach 26—36 po Chrystusie.

Prawdopodobnie pochodził z Pontu, starożytnej krainy w północno-wschodniej Azji Mniejszej, dziś na terytorium Turcji, podbitej przez Rzym w r. 63 p.n.e.

Wiemy jednak że był zarówno prokuratorem, jak i namiestnikiem Judei.
Kazał tytułować się również prefektem
Jego imię i nazwisko przeszło do historii dzięki Jezusowi Chrystusowi którego to Piłat kazał pod presją tłumu Żydów ukrzyżować.
Dokładna data ukrzyżowania Chrystusa nie jest znana.
Przyjęto więc za ową datę rok 33 n.e.
Dzięki Ewangelii wiemy, że ówczesnym prokuratorem Judei był właśnie Poncjusz Piłat.
Potwierdzają to zapiski Józefa Flawiusza który prawdopodobnie żył w tych latach.
Mówią o tym również listy króla Heroda Agrypy I, który w swoich listach do cesarza Rzymu mocno oskarża Piłata za zbrodnie jakich dopuścił się na terenie Judei.
Piłat sprawował swój urząd długo, bo aż dziesięć lat
Musiał więc chyba przybyć do Judei w roku 26 n.e.
Z urzędu został odwołany ma przełomie roku 36 – 37 n.e.
Urząd otrzymał, gdy Rzymem władał cesarz Tyberiusz, a prefektem Pretorianów i pierwszym ministrem był Sejan.
Piłat musiał więc być człowiekiem Sejana, gdyż ich obu cechowała niechęć do Żydów.
Sejan został obalony podczas dramatycznych wydarzeń jakie miały miejsce w Rzymie w 31 r.n.e..
Piłat utrzymywał się więc jeszcze na stanowisku przez kilka lat, czyli do czasów gdy godność prefekta Pretorianów sprawował Makron.
Pozostanie Piłata na stanowisku wiązało się zapewne z podstawową zasadą polityki Tyberiusza który twierdził że:

„Częste zmiany urzędników szerzą jedynie korupcję”.

Cesarz Tyberiusz zwykł mawiać w tym względzie:

„Oni są jak bąki – wszyscy wysysają krew, ale kiedy już dobrze się opiją, wówczas mniej szkodzą.
Trzeba mieć litość nad ludnością i nie nasyłać jej wciąż nowych grabieżców”.

Jednym z pierwszych posunięć Piłata było wprowadzenie do Jerozolimy godeł wojskowych z podobizną cesarza.
Dotychczas tego unikano ze względu na dekalog żydowski (II przykazanie).
Doszło z tej przyczyny do rozruchów nawet w siedzibie samego prokuratora w Cezarei Nadmorskiej i Piłat musiał ustąpić wobec determinacji ludności gotowej bronić przykazań, nawet za cenę śmierci.
Później rozpoczęto budowę wodociągu w Jerozolimie na którą to budowę namiestnik Piłat wziął pieniądze ze skarbca świątyni.
Z tego powodu znów wybuchły zamieszki, ale tym razem na rozkaz Piłata stłumiono je bez litości.
W jakiś czas potem, Piłat kazał umieścić w Jerozolimie tarcze z podobiznami cesarza (było to chyba już po upadku Sejana).
Ten czyn Żydzi również uznali za gwałt.
Zwrócili się ze skargą wprost do cesarza Tyberiusza, który rozkazał tarcze usunąć.

Bezpośrednią przyczyną odwołania Piłata była krwawa napaść jakiej Piłat dopuścił się w 36 r.n.e. na pobożnych Samarytanach.
Owi Samarytanie zwiedzeni przez jakiegoś pseudoproroka , zgromadzili się u stóp świętej góry Garizim.
Prokurator Piłat natarł na nich na czele swojego wojska i dokonał masakry.
Namiestnik Syrii któremu Piłat podlegał (prawdopodobnie był nim Publiusz Sulpicjusz Kwiryniusz), nakazał mu wówczas złożyć wyjaśnienia w samym Rzymie.

Na temat śmierci Poncjusza Piłata są dwie tezy – jedna z nich utrzymuje, że Poncjusz Piłat został zamordowany.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz