Putuhepa
Putuhepa - (ur. brak, zm. brak) Królowa hetycka mająca wielki wpływ na politykę imperium, żona Hattusilia III.
Putuhepa/ Puduhepa żyjąca w XIII stuleciu p.n.e. jest jedyną znaną z imienia kobietą w dziejach imperium hetyckiego. Była małżonką jednego z najpotężniejszych władców hetyckich, Hattusilisa III. Nim została królewską małżonką, pełniła rolę wielkiej kapłanki bogini Hepat/ Wielkiej Macierzy, a wywodziła się z książęcego rodu z Kizzuwatny (kraj na terenie późniejszej Cylicji). Część jej imienia zawiera człon imienia bogini Hepat. Jak podają źródła hetyckie, była bardzo oddana jej kultowi, propagując go w całym państwie Hattusilisa III. Wiele reliefów naskalnych na terenie Azji Mniejszej ukazuje królową Puduhepę podczas ceremonii składania ofiar bogini Hepat. Występuje na nich sama lub w towarzystwie swego królewskiego małżonka. Na jej głowie znajduje się wysoki szpiczasty kapelusz z rondem w kształcie półksiężyca, na ramionach wisi długa pofałdowana suknia, a na nogach nosi małe buciki z długim dzióbkiem. Królowa przypomina tutaj wizerunki samej bogini. Na reliefach odnaleźć można również trójkąt czy rogi księżyca, symbolizujące kobiecość.
Królowa była autorką licznych hymnów religijnych ku czci wielu starożytnych bóstw luwijsko-hetyckich. I tak jeden z nich opiewa rytuał oddawania hołdu bogini słońca Arinnie. Kolejny opowiada o ceremonii boskich zaślubin pomiędzy boginią Inarą a Hupasijasem. Hymn o cechach patriarchalnych, głosi, że dzięki odbyciu stosunku z boginią, młody Hupasijas, uzyskał tak wielką potęgę i moc, że był w stanie wspomóc boga burzy w pokonaniu niebezpiecznego smoka, będącego zarazem symbolem bogini. Królowa Puduhepa pozostawiła po sobie dość bogatą korespondencję z królową Egiptu, Nefertari, żoną Ramzesa II. Część badaczy sądzi, że Puduhepa przyczyniła się do zawarcia pokoju pomiędzy Egiptem z Hetytami, i w tym celu zaaranżowała ślub Ramzesa II ze swą córką, zwaną po egipsku Maathorneferure. Po śmierci Hattusilisa III, Puduhepa wprowadziła swego syna Tudhalijasa IV na tron Hatti, pełniąc jednocześnie funkcję regentki.
Bibliografia:
- Evelyn i Horst Klengel, Hetyci i ich sąsiedzi, 1974.
1 celny komentarz | Dodaj komentarz |