Urban II

Urban II, właściwie Odon de Lagary. Przyszły papież i inicjator I wyprawy krzyżowej narodził się w rodzinie rycerskie de Lagery w północnej Francji w miejscowości Châtillon-sur-Marne. Kształcił się w szkole przykatedralnej w Reims, gdzie później otrzymał godność kanonika i archidiakona tamtejszej katedry. Około 1067/1070 roku wstąpił do zgromadzenia benedyktynów w Cluny, ówczesnego serca reformy Kościoła łacińskiego. Tutaj został mianowany przeorem, a w latach 70. XI stulecia przeniósł się do Rzymu, gdzie był czynnym zwolennikiem papierza-reformatora Grzegorza VII (ok. 1015-1085).
Około 1080 roku został kardynałem-biskupem Ostii, a następnie legatem następcy św. Piotra we Francji i Niemczech. Jego oddanie dla sprawy odnowy Kościoła sprawiło, że Grzegorz VII widział w Odonie swego następcę na stolcu papieskim, co ziściło się 12 III 1088 roku, gdy został wyznaczony następcą Wiktora III, pod imieniem Urbana II. Co ciekawe Odon został wyniesiony do godności papieskiej w Terracinie, bowiem Rzym został opanowany przez cesarza niemieckiego Henryka IV, który poparł antypapieża Klemensa III. Mimo tego, Urban II szybko przejął inicjatywę i zajął Wieczne Miasto.
Urban II stał się inicjatorem I wyprawy krzyżowej, zwołując w Clermont we Francji synod (1095). W czasie trwania zebrania biskupów i książąt, papież rzucił hasło zbrojnej wyprawy przeciwko muzułmańskim Turkom seldżuckim, władającym Ziemią Świętą, i prześladujących, według powszechnej opinii, tamtejszych chrześcijan i chrześcijańskich pielgrzymów. Jego bardzo emocjonująca przemowa wywarła olbrzymie wrażenie na słuchających tego kazania rzeszach ludzi, zarówno wśród rycerstwa, jak i pospólstwa. W ten sposób Urban II dał asumpt do trwających blisko 200 lat zmagań krzyżowców w Ziemi Świętej z muzułmańskimi władcami Bliskiego Wschodu. Sam Urban nie spodziewał się aż tak wielkiego odzewu społeczeństwa chrześcijańskiego, i bardzo szybko utracił kontrolę nad całym przedsięwzięciem, czego dowodem stały się liczne pogromy ludności żydowskiej w miastach zachodniej Europy, zwłaszcza w Niemczech oraz późniejsza samowola dowódców wyprawy krzyżowej. Urban II nie dożył jednak wieści o zdobyciu samej Jerozolimy (15 VII 1099), gdyż wieść o tym doniosłym wydarzeniu nadeszła już po jego śmierci (29 VII 1099).

Bibliografia:

• udolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków 1996.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz