Egipt od kilku tysięcy lat uważany jest za największą "oazę" Afryki Północnej. Oblany piaskami kraj swój żywot zawdzięcza życiodajnemu Nilowi. Nic więc dziwnego, iż Egipt nazywano "szczodrym darem Nilu". Granicami naturalnymi starożytnego Egiptu są od zachodu - pustynia Libijska, od południa Morze Śródziemne, od wschodu Synaj i Morze Czerwone, zaś na południu granicę stanowi w przybliżeniu I katarakta. Klimat jest gorący, ale zazwyczaj stały i życie zdaje się względnie spokojne. Rytm życia starożytnych Egipcjan wyznaczał od . . .

W 2 poł. III tys. p.n.e. dalej rozwijały się kraje prastarych cywilizacji powstałych w poprzednim tysiącleciu. W Mezopotamii Sumerowie przeżyli swój polityczny i kulturalny renesans po wypędzeniu najeźdźców gutejskich, pod rządami III dynastii z Ur (2112-2000 p.n.e.). Władcy tacy jak Urnammu (2112-2095 p.n.e.), budowniczy zikkuratów, pierwszy w dziejach autor kodeksu prawnego i jego syn Szulgi (2095-2047 p.n.e.) byli twórcami wysoce scentralizowanego i zbiurokratyzowanego imperium. Szulgi był wielkim reformatorem, który utworzył zorganizowana . . .