Około 550 roku p.n.e. król Nabonid dobrowolnie zrzekł się władzy nad państwem babilońskim, choć nadal pozostawał jego władcą, nominalnym zarządcą kraju został jego najstarszy syn, Bel-szar-usur, znany nam z źródeł biblijnych jako Baltazar (i tym imieniem będziemy się posługiwać). Podczas krótkich i tajemniczych rządów Baltazara wzmogły się napięcia pomiędzy władcą a kapłanami babilońskimi Marduka. Władcy imperium już od dłuższego czasu popierali kult boga księżyca, Sina. Nie podobało się to kapłanom Marduka, mającym dotychczas . . .