Aleksander Sewer

Kiedy obejmował władzę miał (tak samo jak Heliogabal) 14 lat. Pochodził z rodziny panującej. Był dla zmarłego cesarza kuzynem. Adopcja, która miała miejsce dwa lata wcześniej nie pozostawiała żadnych wątpliwości kto ma być następcą. Aleksander został obwołany cesarzem przez żołnierzy, a później przez senat.
Tak jak w przypadku Heliogabala i Nerona młody cesarz spełniał wyłącznie funkcję reprezentacyjne. W rzeczywistości najważniejszą osobą w państwie była jego matka Mamea. Do sprawowania władzy powołano specjalną grupę 16 doświadczonych i zasłużonych senatorów.
Nowy cesarz był przeciwieństwem poprzednika. Łagodny, wyrozumiały, pogodny, stronił od wszelkich zepsuć. Nienawidził wojaczki. Cały dzień pan imperium spędzał na studiowaniu poezji, gimnastyce, spacerach i innych tego typu rzeczach. W jego planie dnia nie było żadnych zadań związanych z jego funkcją : pana starożytnego świata.
Jednak los nie pozwolił spędzić życia Aleksandrowi w tak utopijny sposób. Na wschodzie Monarchia Partyjska została wyparta przez krwawą dynastię Sasanidów, którzy ogłaszali się spadkobiercami dawnej Persji, a swoje państwo nazywali Monarchią Perską. Nowy kraj zażądał od Rzymu zwrotu wschodu (Izraela, Azji Mniejszej, Egiptu), który kiedyś należał do ich przodków. Trzeba było rozwiązać tą kwestię militarnie ...
Aleksander Sewer okazał się słabym wodzem. Nie odnosił żadnych większych sukcesów, a jego decyzje były opieszałe i przynoszące szkodę. Mimo wielkich strat grafika rzymskiej udało się podpisać pokój.
Następnie wyruszył nad Ren aby pogromić burzących się Almanów. Jednak tam zawiązał się spisek na czele którego stanął dowódca Maksim. Od cesarza odwrócili się niemal wszyscy. Obawiali się, że walka z barbarzyńcami znad Renu może okazać się paralelną walk z Persami, a Aleksander bardziej zaszkodzi niż pomoże.
Władca imperium został zabity wraz ze swoja matką przez własnych żołnierzy. Dynastia zgasła. Nastała era cesarzy wojskowych ...

Użytkownik	Germanik
	Dodano: 2007-09-01 Ani szkodliwy, ani przydatny... lepiej byłoby dla niego gdyby nie został cesarzem. Mógłby w tedy spokojnie robić to co lubi i nikt nie miałby ochoty go zabić. Edytuj

Użytkownik	Tezeusz
	Dodano: 2007-10-27 ''Nie odnosił żadnych większych sukcesów, a jego decyzje były opieszałe i przynoszące szkodę.'' Widać nie do końca ''Nie szkodliwy'' Edytuj

Redaktor

Rysiek Hałas

Dodano: 2009-02-27 Cesarz urodził się w Fenicji w roku 208 jako syn Gesjusza Marcjanusa i Julii Mamei. Aleksander odznaczał się łagodnością, zakazał też prześladowania chrześcijan, był więc jednak na plusie, a nie nijaki.To prawda,że nie miał zdolności wojskowych, ale był jeszcze młody miał więc szanse na rozwinięcie różnych zdolności.Tym bardziej że był dobrym uczniem...tak, ale los pisze historie po swojemu. Edytuj

Użytkownik	Król Popiel
	Dodano: 2010-03-19 Skoro był taki jaki b ył,to nie dziwota że Go w końcu zgładzono.Z resztą na palcach jednej reki można policzyć cesarzy ,którzy ni zostali zamordowani. Edytuj

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz