

Budyka
Budyka - inaczej Boudika, Boadicea lub Boudicca (jej imię oznacza zwycięska) - była królową Iceanów i Trynobantów, plemion zamieszkójąch wschodnią Anglię. W 60 roku n.e po podniesieniu przez okupantów podatków oraz wydziedziczenia jej i jej córek wznieciła powstanie przeciwko rzymskiej tyranii wykorzystąjąc nieobecość rzymskiego namiestnika Brytanii Swetoniusza Pallinusa, który w tym czasie oblegał twierdzę druidów Mona na wyspie Anglesey, przy północnym wybrzeżu Walii.
Legenda mówi, że przed śmiercią jej mąż podzielił swoje ziemie pomiędzy cesarstwo rzymskie, a swoje córki. Rzymianie jednak zagarneli całe państwo, królowa została publicznie poniżona, a jej córki zgwałcone. Boudika doprowadziła do sojuszu z plemieniem Byrtów z terenów południowej i zachodniej Anglii i poprowadziła powstanie. W około 61 roku n.e łupem buntowników padło Camulodunum (dzisiejszy Colchester), Verulamium(dzisiejszy St.Albans) oraz część Londinium (dzisiejszy Londyn). Jak podaje historyk rzymski Tacyt, powstańcy wybili 70 tysięcy Rzymian (w tym cały IX legion) i prorzymskich Brytów. Pojmanych legionistów Boudika kazała nabijać na pale, co obniżało morale wojsk rzymskich. W końcu doszło do decydującego starcia w okolicy dzisiejszego Fenny Stratford. W wyniku bitwy Paulinus powrócił do władzy nad prowincją. Pokonana Boudika połknęła truciznę, by nie wpaść żywa w ręce wrogów.

Brak komentarzy | Dodaj komentarz |