Pindar

Pindar

"Kiedy człowiek odnosi sukces, nawet jego sąsiedzi myślą, że jest mądry."

(ur. m. 522 a 518 p.n.e. w Kynoskefalaj pod Tebami, zm. m. 443 a 438 p.n.e. w Argos) - grecki twórca liryki chóralnej (oda) - wykonywanej przez chór przy akompaniamencie instrumentów dętych (aulos)i/lub strunowych (kitara). Jego pieśni, połączone z układami teatralnymi, rozbrzmiewały ku czci bogów, ale także wyrażały żal po śmierci jakiejś osoby. Pindar znany jest głównie z utworów sławiących zwycięzców igrzysk w Olimpii, Koryncie, Delfach, Nemei.

Gdy w 335 p.n.e. Aleksander Macedoński zdobył zbuntowane Teby, zburzył wszystkie domy z wyjątkiem domu Pindara, a wśród nielicznych mieszkańców miasta którym oszczędzono losu niewolników byli potomkowie poety.

Dzieła

Zachowana do czasów hellenistycznych spuścizna Pindara została uporządkowana w Bibliotece Aleksandryjskiej; podzielono tam jego na siedemnaście ksiąg, według gatunków:
cztery księgi epinikiów (pieśni zwycięskich)
jedną księgę hymnów
jedną księgę peanów (pieśni pochwalnych) na cześć Apolla
dwie księgi dytyrambów na cześć Dionizosa
dwie księgi prosodia
trzy księgi part?nia (pieśni dla chórów dziewczęcych)
dwie księgi hyporch?mata (pieśni tanecznych)
jedną księgę enkomia (pieśni pochwalnych)
jedną księgę tren - pieśni żałobnych

Z tych, tylko cztery księgi epinikiów - pieśni zwycięskich - przetrwały do naszych czasów w całości, przy czym należy zauważyć, iż nie stanowiły one nawet czwartej części spuścizny poety. Zawierały one:
księga pierwsza - czternaście ód olimpijskich;
księga druga - dwanaście ód pytyjskich;
księga trzecia - jedenaście ód nemejskich;
księga czwarta - osiem ód istmijskich.

A oto jeden z utworów Pindara:

Jak chłoszcze Zeus, mogą dać świadectwo.
Zeusowy sąd widny jak na dłoni
Zamierzył i wypełnił... Rzecze w duchu
Niejeden: Bóg nie troszczy się o ludzki grzech,
Nie spojrzy, gdy podepcze człek
Rzecz świętą... To bezbożnamyśl [...]
Własne skarby ci zbrzydną,
Własne szczęście obmierznie,
Jeśliś strącił zuchwale w proch
Święte Prawdy Ołtarze.
Zwycięża szept zgubnej, złej pokusy
Opętań, złud, ciemnych pragnień córy...
Na wszelki lek - za późno! Darmo kryjesz
Występek! Widzą! Strasznym płonie światem grzech! (Pindar, Ody, tłum. S. Srebrny, [w;] Historia literatury starożytnej. M. Cytowska, H. Szelest, Warszawa 2007, s. 35).

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz