Filip II Macedoński
Filip II Macedoński - (ur. brak, zm. brak) król Macedonii z dynastii Argeadów, polityk, strateg i reformator armii macedońskiej, ojciec Aleksandra Wielkiego.
Filip II urodził się w 382 r. p.n.e. w Pelli, stolicy Macedonii. Jego rodzicami byli Amyntas III i Eurydyka II, panujący nad Macedonią. Jako młodzieniec Filip przez kilka lat (około 368 – 364 p.n.e.) przebywał w Tebach jako zakładnik. Podczas swojego pobytu w Tebach otrzymał nauki w zakresie wojskowości oraz dyplomacji od Epaminondasa, słynnego tebańskiego wodza. Po powrocie do Macedonii w 364 r. p.n.e. i śmierci swoich starszych braci, Aleksandra II oraz Perdykkasa III, Filip przejął władzę w 359 r. Początkowo został wyznaczony na regenta dla swojego bratanka, Amyntasa IV, syna Perdykkasa, lecz szybko zagarnął całą władzę dla siebie.
Umiejętności wojskowe Filipa oraz jego wizja wielkości Macedonii, która miała być osiągnięta na drodze ekspansji, szybko miały przynieść mu sukces. Najpierw jednak konieczne było ustabilizowanie sytuacji wewnątrz i zewnątrz Macedonii. Ze wszystkich stron Filipowi zagrażali wrogowie: Ilirijczycy, w walce z którymi poniósł klęskę i poległ Perdykkas III, Trakowie, atakujący wschodnie regiony państwa, czy wreszcie pretendent do tronu, Argeus, który razem z silnym kontyngentem Ateńczyków wyszedł na brzeg w miejscowości Methone. Sytuacja była mocno niesprzyjająca, jednak Filip zadziałał szybko i zdecydowanie. Dzięki dyplomacji zneutralizował Traków, obiecując im płacenie trybutu, po czym ruszył na Ateńczyków, pokonując w bitwie ich oddział złożony z 3000 hoplitów. Po odparciu wrogów zewnętrznych Filip zajął się umacnianiem swojej pozycji w państwie oraz reformą armii. To właśnie on wprowadził słynną falangę, czyli szyk bojowy piechoty uzbrojonej w sarissy, bardzo długie włócznie.
W celu neutralizacji Iliryjczyków Filip poślubił córkę ich króla. To małżeństwo nie przeszkodziło mu jednak w wyprawieniu się w 358 r. przeciwko Iliryjczykom i pokonaniu ich w zażartej bitwie, w której zginęło ich około 7000. Dzięki temu zwycięstwu Filip umocnił swoją władzę w tym rejonie. W kolejnych latach Filip nadal rozszerzał swoje posiadłości, biorąc czynny udział w wojnie Aten ze sprzymierzeńcami – początkowo po stronie Aten, a gdy nie wywiązał się z umowy łączącej go z Atenami – przeciwko nim. W tym czasie Filip ponownie się ożenił, tym razem z Olympias, księżniczką Epiru, która w 356 roku urodziła mu syna Aleksandra, znanego jako Wielki.
Na drodze podbojów w 356 roku Filip uzyskał dostęp do kopalni złota w rejonie miasta Filippi, co pozwoliło mu na finansowanie dalszych kampanii. Podczas oblężenia miasta Methone, ostatniego kontrolowanego przez Ateny punktu w Zatoce Thermy, Filip stracił oko. Mimo przybycia dwóch flot ateńskich miasto jednak upadło.
Latem 353 Filip zaatakował Tesalię, pokonując 7000 Fokijczyków pod wodzą Onomarchusa, jednak później został dwukrotnie przez nich pobity i zmuszony do wycofania się. Powrócił jednak w następnym roku z armią liczącą 20000 pieszych i 3000 kawalerii. Te siły pozwoliły mu na wygraną w bitwie na Polu Krokusów, w której zginęło 6000 Fokijczyków, a 3000 trafiło do niewoli, po czym zostało utopionych. Ta bitwa zyskała Filipowi ogromny prestiż oraz władzę nad Tesalią. Macedończyk nie mógł jednak zaatakować ziem centralnej Grecji, ponieważ Ateńczycy zablokowali przejście w Termopilach.
W kolejnych latach Filip stopniowo stawał się najpotężniejszym władcą na ziemiach greckich, a hegemonia Macedonii została ostatecznie potwierdzona w bitwie pod Cheroneą w 338 p.n.e. Pokonał w niej sprzymierzonych ze sobą Tebańczyków i Ateńczyków. W następnym roku Filip powołał do istnienia Związek Koryncki, której członkowie przyrzekali, że nie będą ze sobą walczyć, chyba żeby w którymś z państw Związku doszło do buntów – wtedy miała nastąpić interwencja innych członków sojuszu. W tym szczytowym momencie swojej chwały Filip rozpoczął planowanie wielkiej wyprawy przeciwko Persji. Nie dane mu jednak było tego dokończyć, bowiem w 336 roku został zamordowany, a jego miejsce zajął syn, Aleksander.
Brak komentarzy | Dodaj komentarz |