Kaligula

Kaligula był synem osławionego Germanika, który zginął tajemniczą śmiercią na Bliskim Wschodzie; był więc dzieckiem bratanka panującego cesarza Tyberiusza. Jeszcze za życia ojca, kiedy Germanik dowodził pułkami nadreńskimi, Kaligula mający zaledwie kilka lat powstrzymał bunt żołnierzy. Jak tego dokonał ? Jak głoszą wieści syn wspaniałego ojca, chcąc się do niego upodobnić często chodził w stroju żołnierskim, z małymi bucikami i drewnianym mieczykiem. Tak się spodobał żołnierzom, że zaczęli go traktować jako swoją wojskową maskotkę, nazywając go bucikiem (czyli caliga - stąd się wziął nieoficjalny przydomek Kaligula). Germanik widząc rozruchy w szeregach kazał wyjechać Kaliguli i swojej żonie Agrypinie w bezpieczne miejsce. Żołnierze tak się zasmucili z powodu utraty swojego "bucika", że obiecali Germanikowi, że powstrzymają wewnętrzny bunt, jeżeli ich wódz obieca, że odwoła wyjazd Kaliguli. Tak też się stało. Nieoczekiwanie był to pierwszy impuls w postępującym zepsuciu Kaliguli; żołnierze często chwalili go, że dzięki swojej odwadze powstrzymał bunt i kiedyś, podobnie jak ojciec, będzie wielkim wodzem. Wiadomo jak takie wychowanie negatywnie wpływa na kilkulatka. Miało się to później przerodzić na zgubę dla Rzymu ...
Kaligula miał dwóch braci i trzy siostry. Z powodu jednak liczny zawieruch politycznych pozostały mu tylko siostrzyczki (Agrypina Młodsza - matka przyszłego cesarza Nerona, Druzylla, i Julia Liwilla). Wszystkie darzył dużym uczuciem.
Wkrótce 19-letni już Kaligula został wezwany wraz z 12 letnim wnukiem cesarza, Gemellusem przez Tyberiusz na Capri; stary rozpustnik chciał mieć obu możliwych następców blisko siebie. Tutaj zepsucie zakorzeniło się w Kaliguli jeszcze bardziej, gdyż na tej niewielkiej i z pozoru niewinnej wysepce działy się niewiarygodne deprawacje seksualne.
Kaligula wiedział, że aby objąć władzę musi mieć silnego sojusznika i znalazł go w osobie prefekta pretorianów, Makrona. Młodzieniec chciał zostać cesarzem a prefekt chciał utrzymać swoją pozycję za panowania nowego władcy. Kiedy w 37 r. Tyberiusz zasłabł i rozeszła się plotka o jego rzekomej śmierci wszyscy winszowali Kaliguli jako nowemu cesarzowi. Jednak nagle okazało się, że rzekomo martwy cesarz wstał i żąda śniadania, wszyscy wpadli w wielką konsternację. Podobno tylko Kaligula i Makron nie stracili głowy i pobiegli do sypialni cesarskiej, aby tam zadusić Tyberiusza poduszkami. W końcu stary Cesarz naprawdę wyzionął ducha...
Kaligula jeszcze tego samego roku powrócił do Rzymu, gdzie witano go z wielkim entuzjazmem. Rozeszła się bowiem plotka, że po krwawych czasach panowania tyrana Tyberiusza w imperium znowu zapanuje atmosfera spokoju i zabaw (Kaligula miał bowiem tylko 25 lat) pod rządami syna bardzo dobrze wspominanego Germanika.
Z początku nadzieje ludu się spełniały; Kaligula najpierw wypłacił jednorazowy żołd pretorianom, strażom miejskim a nawet legionistą, następnie odwołał osoby zesłane na wygnanie z powodów politycznych, całkowicie zniósł przestępstwo o obrazę majestatu, aby na końcu wygnać z Rzymu ludzi słynących z wynaturzeń seksualnych. W październiku owego roku Kaligula mocno zachorował. Strach i przerażenie nastało wśród ludzi, sami prosili bogów, aby ich dusze zabrali, a oszczędzili wspaniałomyślnego, młodziutkiego cesarza. Cesarz jednak wyzdrowiał ale jako odmieniony człowiek. Po pierwsze ogłosił się za bóstwo, równe albo nawet większe Jowiszowi (Kaligula często przybierał postaci różnych bóstw mitologicznych; nie odstręczały go nawet bóstwa kobiece, więc często można go było zauważyć z kobiecą peruką i sztucznymi piersiami). Przestraszony Senat i lud musiał się na to wszystko godzić, a nawet oddawać cześć nowemu bogu. Kaligula następnie rozkazał zabić wszystkich ludzi, którzy za czasów jego choroby chcieli oddać za niego własne życie (gdyż złamanie składanego ślubu byłoby obrazą bogów).
Hulaszcze życie i niekończące się igrzyska opróżniły skarbiec państwa błyskawicznie. Kaligula musiał więc znaleźć dodatkowe źródło dochodów. I znalazł w postaci majątków nobilów. Przywrócono dawne przestępstwo ze obrazę majestatu, a komu udowodniono, że w jakikolwiek sposób obraził boskiego cesarza został stracony, a jego majątek konfiskowano na rzecz państwa. Nie muszę chyba pisać, że w takiej sytuacji każdy mógł zostać stracony.
Kaligula planował dużą kampanię przeciwko Germanom, jednak jej zaniechał. Postanowił rozprawić się za to ze swym boskim przeciwnikiem Neptunem. Kilkaset żołnierzy walczyło z falami morskimi, tnąc je i wyrzucając w morze stos kamieni. W końcu Kaligula uznał się za zwycięzcę, a jako łup wojenny kazał żołnierzom pozbierać muszelki.
Jedni tylko w całym Rzymie nie mogli znieść ciągłych szyderstw i szaleństw bałwana. Byli to oficerowie gwardii. Postanowili dokonać zamachu... Okazja nadarzyła się 24 stycznia 41 r., podczas igrzysk. Kaligula w porze popołudniowej wyszedł z zamachowcami aby zobaczyć przybyłych chłopców z Azji, którzy mieli wystąpić później. Kiedy Kaligula nawiązał z nimi rozmową, organizator spisku, Kasjusz Cherea wbił mu miecz w plecy. Następnie posypały się dalsze ciosy. Kaligula nie miał żadnych szans ...

Redaktor	Piotr Radziejewski
	Dodano: 2006-11-24 Bardzo dobry opis najbardziej obłąkanego cesarza rzymskiego. Jedyne, czego mi zabrakło, to historia o tym, jak Kaligula mianował konsulem swojego ulubionego konia Incitatusa. Edytuj

Użytkownik	Egipcjanka
	Dodano: 2007-01-23 Nasłuchałam się o Kaliguli już we wczesnych latach szkolnych, gdyż mój nauczyciel uwielbiał o nim mówić. Dlatego też "przywiązałam się" do tego władcy. Swoją drogą opis dość stateczny, nauczyciel-znawca podawał takie przykłady jego okrucieństwa, że dzieciakom krew wrzała. Chyba że je wymyślał. ;) Bardzo dobry artykuł. Edytuj

Użytkownik	kris93
	Dodano: 2007-01-29 Ciekawa biografia Kaliguly. Kto by pomyślał, że cesarz może być tak obłąkany. Przy tym artykule można się było trochę pośmiać. Edytuj

Użytkownik	Loviatar
	Dodano: 2007-01-29 kris93 - historia pełna jest normalnych inaczej na tronach. Być może zabawnie się czyta, ale im współczesnym na pewno do śmiechu nie było. Wystarczy wyobrazić sobie nieszczęśnika, który rozgniewał Kaligulę. ^^ Edytuj

Użytkownik

Marguerite

Dodano: 2007-02-20 Widzę, że Kaligula fascynuje wszystkich. I może i racja, bo społeczeństwo jest tak skonstruowane, że największą uwagę przyciągają psychopaci, dziwacy i inni z tej branży. Zresztą sama jestem wielce zainteresowana Kaligulą. I dlatego bardzo się cieszę, że powstał ten artykuł. Jest ciekawy i zawiera dużo informacji. Z chęcią bym przeczytała ten Minerwy, gdyby jeszcze istniał. Edytuj

Użytkownik

Germanik

Dodano: 2007-08-28 Zgadzam się z opinią, że to co szokuje i budzi odrazę jest zarazem najbardziej interesujące. Mnie też fascynuje postać Kaliguli, jeśli chodzi o tych wszystkich cesarzy to jemu poświęciłem najwięcej uwagi. Artykuł dobry, dowiedziałem się nawet czegoś, czego jeszcze o buciku nie wiedziałem :D dzięki! Mimo to brakowało mi też co nieco... np. wzmianki o słynnym konsulu Incitatusie... Edytuj

Użytkownik	mateusz127
	Dodano: 2007-11-08 Podobno Kaligula chciał umieścić swój posąg w Świątyni Jerozolimskiej, ale śmierć była szybsza... Edytuj

Strona nie została odnaleziona!

Niestety szukana przez Ciebie strona nie została odnaleziona, czyli wystąpił znienawidzony przez wszystkich błąd 404. Istnieją dwa wytłumaczenia; możliwe, iż szukana strona została usunięta lub przesunięta, albo po prostu źle wpisałeś/aś adres URL. Ale niestety istnieje też ryzyko, iż to my coś 'sknociliśmy' (oby nie!) w kodzie strony i zakradł się tzw. "bug", czyli po polsku robal. Koniecznie daj nam o tym znać; skopiuj link z paska przeglądarki i wyślij go na adres: naczelny[malpa]histurion.pl    Wspólnie oczyśćmy histuriona ze wszelkich błędów/robaków!