Klaudiusz

Klaudiusz był bratem Germanika (wspomniałem o nim przy życiorysie Kaliguli i Tyberiusza), a więc w prostej linii wnukiem cesarzowej Liwii. Urodzony w Lyonie, podczas kampanii swojego ojca Druzusa. Już od narodzin był uważany za osobę niedorozwiniętą psychicznie i fizycznie. Jego własna matka nazywała go tworem zaczętym, a nie dokończonym. Z jego wad fizycznych należy nadmienić : utykanie na jedną nogę, chorobliwe jąkanie się, a także częste niczym nie spowodowane trzęsienia głową. Wad psychicznych (przynajmniej wyraźnych) wbrew obiegowej opinii nie posiadał. Wydaję mi się, że jego wada wymowy i dziwaczne trząsanie głową spowodowała, że uchodził za osobę niespełna rozumu. Liwia nigdy nie zapraszała go na uczty, gdyż jak mówiła nie mogła by jeść w jego towarzystwie. August też podchodził do niego z dużym dystansem, choć dostrzegał w nim pewne zdolności. Jedynie jego brat Germanik jak i Postum (syn M. Agrypy) uważali, że jest całkowicie zdrowy.
Najbardziej zaskakujące jest jednak to, że Klaudiusz właśnie dzięki swoim wadom został cesarzem! Dlaczego? Otóż nikt nie traktował go jako możliwego przeciwnika, dlatego nikomu nie zależało na jego śmierci. W takiej sytuacji przeżył całą rodzinę (Augusta, Tyberiusza, Germanika, Kaligule) zaprzątnięty jedynie historią. Poświęcał bowiem wiele czasu na pisaniu książek historycznych. Jako główne należy wymienić : Historię Kartaginy i Historię Etrusków. Niestety zachowały się one tylko w małych fragmentach, dlatego można wysnuć wniosek, że nie przedstawiały wysokiej klasy.
Klaudiusz pierwszy swój wyższy urząd otrzymał za panowania swego bratanka, cesarza Kaliguli. Wcześniej August jak i Tyberiusz wierząc w jego niedołęstwo nie zsyłali na niego żadnych zaszczytów, mimo że pochodził z rodziny cesarskiej.
Kaligula zostaje zamordowany. Zabójcy zabili jego żonę i córeczkę; chcieli wyrżnąć całą rodzinę królewską. Jak można przypuszczać nie mieli oni dokładnego planu co czynić po zamachu, jednak wierzyli, że uda im się wskrzesić republikę. I z pewnością udałoby im się to, gdyby nie jąkający, kulejący błazen, który przestraszony zamieszaniem schował się za kotarę. W końcu odnalazł go pewien pretorian, który podobno pierwszy zwrócił się do niego ave caesar ! Pretorianie jako gwardia przyboczna cesarza musieli mieć swojego pana, jakiegokolwiek; w przypadku przywrócenia republiki stracili by honory jakimi każdy cesarz hojnie ich obdarzał (wiedział bowiem, że to w nich ma główne bezpieczeństwo) i zostaliby włączeni do kohort pilnujących porządków w mieście mających kilkakrotnie niższy żołd. Senat pod taką silną presją musiał ulec i zaakceptować nowego władcę. Nienawiść senatorów do Klaudiusza była z dwóch powodów : po pierwsze jego wizerunek w ogóle nie łączył się z obrazem silnego i zdecydowanego pana imperium, a po drugie to on odebrał im nadzieje na ukochaną republikę, gdzie ich władza nie byłaby tylko marionetkowa.
Klaudiusz (jak poprzedni cesarze - nawet Kaligula) rozpoczął rządy od kilku wspaniałomyślnych posunięć. Po pierwsze zgładził zabójców byłego cesarza, a po drugie ogłosił amnestię dla wszystkich skazanych z powodów politycznych za panowania Kaliguli. Zniósł osławione już setkami głów przestępstwo o obrazę majestatu. Klaudiusz jednak (przeciwnie do Kaliguli) nie oszalał z powodu władzy i do końca życia rządził najlepiej jak umiał. Odznaczał się niezmordowaną pracowitością; wykazał już ją podczas pisania swoich pozycji historycznych, a teraz jako administrator. Osobiście rozpatrywał wszystkie sprawy; zarówno te dużej wagi jak i błahostki. Często również prowadził wyroki sądowe. W końcu jednak zrozumiał , że sam nie jest w stanie zajmować się wszystkimi sprawami; trzeba było trochę tego jarzma narzucić na inne barki. Senatowi nie ufał; wiedział bowiem jaką żywią doń niechęć. Stworzył więc niby ministerstwa, którymi obdarował swoich wyzwoleńców; tym ufał bezgranicznie. Oczywiście prowadziło to do częstych nadużyć władzy jaką posiadali wyzwoleńcy, jednak ogólnie ten system działał całkiem sprawnie.
Klaudiusz mimo, że chodzenie przysparzało mu wiele trudności okazał się świetnym zdobywcą. Wydaję mi się, że wystarczy podać tu przykład Brytanii, którą jako pierwszemu cesarzowi udało się podbić. W dziedzinie architektury i inżynierii również wykazał się niemałymi zdolnościami. Poprowadził bowiem dwa nowe wodociągi i całkowicie zmodernizował port w Ostii. Osuszył również jezioro Fucinus.
Klaudiusz nie był jednak postacią heroicznie dobrą, bez żadnych wad. Jego głównym problemem były żony. Rozwiedziony już kilkakrotnie poślubił młodziutką Mesalinę (miała ona zaledwie 15 lat, a Klaudiusz był przed pięćdziesiątką). Okazała się jednak, że była jedną z najbardziej okrutnych i rozpustnych cesarzowych w historii ! Weszła w sojusz z wyzwoleńcem Narcyzem i wspólnymi siłami zabili niewygodne dla nich persony oczywiście przy pomocy cesarza. Klaudiusz bezgranicznie ufający żonie nie podejrzewał, że skazuje osoby nie z powodu rzekomych tendencji spiskowych, ale z kaprysu własnej żony! Mesalina była równie okrutna co rozpustna. Legendarny stał się jej zakład z najbardziej renomowaną prostytutką "na wytrzymałość" (coś jak obecne sexrekordy : ) ), który podobno wygrała! W swoim zepsuciu posunęła się jednak o krok za daleko. Całkiem bowiem jawnie poślubiła niejakiego Gajusza Syliusza będąc równocześnie żoną cesarza! Klaudiuszowi otworzyły się w końcu o czy i zobaczył całe zło własnej żony. Wszystkich jej kochanków skazał na śmierć. Wyrok na Mesalinę wydał niedawny jej sojusznik Narcyz, obawiając się, że cesarz będzie miał łaskawość dla matki dwójki własnych dzieci (a sam był główną osobą, która poinformowała Klaudiusza o bezeceństwach żony).
Cesarz wyszedł za mąż po raz drugi i to za własną bratanicę; Agrypinę Młodszą. Nowa cesarzowa nie była dużo lepsza od poprzedniej; zaraz po ślubie wydała wyrok na Lolię Paulinę, której zazdrościła urody.
Jak wierzyć starożytnym, Klaudiusz na jednej z uczt został otruty, ale z powodu upojenia alkoholowego zwymiotował cały posiłek wraz z trucizną. Wtedy do akcji wkroczył lekarz który podał nową dawkę do gardła na piórze. Istnieje nawet hipoteza, że nowa ampułka z trucizną była podana przez lewatywę. W każdym razie cesarz zmarł nad ranem. Najprawdopodobniej odpowiedzialna była za to sama Agrypina, która starała się o pozyskanie władzy dla swojego syna, znanego jako Neron. To właśnie on miał być karą za zbrodnie jakie popełniła ...

Użytkownik	hojka:)
	Dodano: 2006-06-29 Dla spragnionych wiedzy o Klaudiuszu polecam książkę Roberta Graves'a "Ja Klaudiusz" i "Klaudiusz i Messalina" tego samego autora. Edytuj

Strona nie została odnaleziona!

Niestety szukana przez Ciebie strona nie została odnaleziona, czyli wystąpił znienawidzony przez wszystkich błąd 404. Istnieją dwa wytłumaczenia; możliwe, iż szukana strona została usunięta lub przesunięta, albo po prostu źle wpisałeś/aś adres URL. Ale niestety istnieje też ryzyko, iż to my coś 'sknociliśmy' (oby nie!) w kodzie strony i zakradł się tzw. "bug", czyli po polsku robal. Koniecznie daj nam o tym znać; skopiuj link z paska przeglądarki i wyślij go na adres: naczelny[malpa]histurion.pl    Wspólnie oczyśćmy histuriona ze wszelkich błędów/robaków!