Liu Bang, Han Gaozu

Po śmierci cesarza Shi Huang-di w Chinach wybuchły rebelie przeciwko władzy dynastii Qin. Władzę nad krajem przejął ambitny eunuch Czao Kao, który kazał stracić 12 braci poprzedniego władcy. Pomimo tak drastycznych działań, Czao Kao nie był w stanie opanować sytuacji w kraju, gdzie zaczęły szerzyć się bunty niezadowolonych chłopów. Początkowo Liu Pang, chłop z wschodniochińskiej prowincji Xuzhou, był mało znaczącym urzędnikiem imperium Qinów. Jednak kariera nie rozwijała się tak jakby sobie tego życzył, porzucił administrację i przyłączył się do jednej z grup bandyckich grasujących w tej prowincji.
W 209 roku p.n.e. Liu Pang, jeden z milionów chińskich chłopów przyłączył się do powstania, które wybuchło pod wodzą Chen Shenga. Celem powstania, przynajmniej na początku, było zniesienie uciążliwych wysokich podatków. Liu Pang szybko stał się jednym z wielu dowódców wojsk powstańczych. Po obaleniu rządów Qinów, Liu Pang został jednym z królów rozbitych Chin. Czując się poszkodowanym przy podziale dawnego imperium, Liu Pang wznowił wojnę, aż w 202 roku p.n.e. przejął pełnię władzy stając się pierwszym władcą z nowej dynastii, Han, która miała rządzić Chinami przez blisko 400 lat.

Za rządów Liu Panga, który zmienił imię na Gaozu, stolica państwa została przeniesiona do Czanganu nad Żółtą Rzeką. Gaozu przyczynił się do rozbudowy systemu Wielkiego Muru Chińskiego. Rozbudował również aparat władzy centralnej. Gaozu początkowo prowadził politykę mającą polepszyć życie chińskich chłopów. Uwolnił ich od wielkich ciężarów podatkowych, przyznał im większą swobodę i wolność wewnątrz państwa. Podzielił cesarstwo Han na dwie części, pierwsza zachodnia, podlegała bezpośrednio władzy cesarza, oraz drugą - gdzie rządziło dziewięciu wasalnych książąt, poddanych surowej kontroli urzędników cesarskich. Polityka ta nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, bowiem aż do końca swych rządów, Gaozu musiał stawiać czoła buntom owych książąt. Gaozu przyszło także walczyć z plemionami koczowniczymi Xiongnu, rządzonymi przez Maoduna, którzy w czasie walk wewnętrznych w Chinach, zdołali się uniezależnić od Państwa Środka. Maodun stał się opoką dla przeciwników polityki centralistycznej Gaozu. Doprowadziło to do zaciętych walk, w wyniku których cesarz został pokonany i zmuszony do zawarcia kompromisowego pokoju. Chiny zostały przymuszone do płacenia Xiongnu corocznego trybutu, co poparto mariażem cesaskiej córki. Gaozu co rusz musiał stawiać czoła kolejnym książętom, którzy zakładali swe państwa wokół państwa Han. Ostatecznie zmarł w wyniku walk z jednym z takich władców w 195 roku p.n.e.

Bibliografia:

• Witold Rodziński: Historia Chin, Wrocław, 1974.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz