Lukullus

Lucius Licinius Lucullus (118 - 56 r. p.n.e.), wódz i polityk rzymski. Prowadził zwycięskie wojny przeciwko Pontowi i Armenii. Słynął z umiłowania przepychu i luksusu.

W młodości Lukullus brał udział w wojnie ze sprzymierzeńcami, szybko osiągając rangę trybuna wojskowego. W 88 r. p.n.e. był kwestorem. Kiedy w tym samym roku Sulla zajął Rzym, Lukullus jako jeden z nielicznych urzędników poparł go i stał się jego bliskim współpracownikiem. Wraz z nim wyruszył na I wojnę z Mitrydatesem, królem Pontu (87 - 85 r. p.n.e.). Dowodził jedną z flot, odnosząc zwycięstwo w bitwie morskiej niedaleko wyspy Tenedos. Po zawarciu pokoju pozostał w Azji Mniejszej i zajmował się ściąganiem kontrybucji nałożonej przez Sullę na prowincję, która zbuntowała się przeciw rzymskiej władzy.

W 80 r. p.n.e. Lukullus wrócił do Rzymu. Rok później został edylem i zorganizował wspaniałe igrzyska. Wtedy też (79 r. p.n.e.) zmarł Sulla. Powierzył on Lukullusowi opiekę nad swoim synem i zadedykował mu swe pamiętniki. Te wyróżnienia były początkiem rywalizacji Lukullusa i zazdrosnego Pompejusza. W 74 r. p.n.e. Lukullus został konsulem. Udało mu się też objąć stanowisko namiestnika Cylicji, dzięki czemu mógł wziąć udział w kolejnej (III) wojnie z Mitrydatesem, która wybuchła w 75 r. p.n.e.

W 74 r. p.n.e. Lukullus zmusił Mitrydatesa do zwinięcia oblężenia miasta Kyzikos. Rok później pokonał pontyjską flotę u wybrzeży Lemnos. Rok 72 p.n.e. przyniósł mu zwycięstwo i niemal całkowite zniszczenie wrogich wojsk pod Cabira oraz zdobycie tego ważnego miasta. Rzymianie zajęli cały Pont. Pozbawiony armii król Mitrydates w 69 r. p.n.e. zbiegł do Armenii. Gdy władca tego kraju, Tigranes Wielki, odmówił jego wydania, Lukullus samowolnie zaatakował Armenię. Armia Tigranesa mimo ogromnej przewagi liczebnej została rozgromiona pod Tigranocertą, a miasto wpadło w ręce Rzymian. Tigranes zaczął unikać bitwy i organizować wojnę podjazdową, ale Lukullus dopadł go i pobił pod Artaksatą w 68 r. p.n.e. Wkrótce jednak legioniści wyczerpani kampanią w trudnym, górzystym terenie odmówili dalszej walki. W 67 r. p.n.e. senat za nieuzgodnioną z nim agresję na Armenię odebrał Lukullusowi dowództwo. Prawdziwą przyczyną tego były machinacje Pompejusza, który został wodzem i któremu pozostało tylko "dobić" osłabionych wrogów. Sława pogromcy Mitrydatesa przypadła rywalowi Lukullusa.

W Rzymie Lukullus zajął się głównie korzystaniem ze swego ogromnego majątku. Organizował wspaniałe uczty (do dziś istnieje powiedzenie "uczta Lukullusa"), był mecenasem artystów i filozofów, założył egzotyczne ogrody (sprowadził do Rzymu morele i czereśnie). Spędzał czas w swoich licznych willach w różnych miejscach Italii. Coraz mniej angażował się w politykę i powoli wycofywał się z życia publicznego. Krótko przed śmiercią w 56 r. p.n.e. Lukullus zaczął się dziwnie zachowywać. Starożytni podejrzewali, że oszalał albo został otruty, ale obecnie sądzi się, że cierpiał na chorobę Alzheimera.

Lukullus jest dość powszechnie znaną postacią, jednak bardziej jako kochający luksusy bogacz niż zwycięski wódz.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz