

Mahawira Dżina
Wardhamana Mahawira – uważany za historycznego założyciela dżinizmu. Urodził się około 549 r. p.n.e. Pochodził ze szlacheckiego rodu, jego ojcem był Siddhartha z rodu Kaśjapa, matką zaś Triśala. Był żonaty z księżniczką Jasiodą, która urodziła mu córkę. W wieku 30 lat opuścił dom, uprzednio porządkując wszystkie sprawy majątkowe i rodzinne. Pierwsze dwa lata spędził w rodzinnej miejscowości, prowadząc ascetyczny tryb życia. Po upływie dwóch lat postanowił zdjąć szaty i wędrować jako nagi asceta. Po 12 latach, 6 miesiącach i 15 dniach spędzonych na umartwianiu, ascezie i wędrówkach, osiągnął wyzwolenie pod drzewem Vatica Robusta. Jego pierwszymi uczniami był Indrabhuti Gautama z dwojgiem braci. Mahawira Dżina wezwał ich do zaprzestania odprawiania ofiary wedyjskiej i przyłączenia się do niego.
Wyznawców dżinizmu można było podzielić na świeckich i mnichów (ci z kolei dzieli się na śwetambarów i digambarów). W stosunku do świeckich wyznawców dżinizm był dość liberalny. Mieli oni przestrzegać tylko pięciu ślubów: 1. niezadawania gwałtu, 2. mówienia prawdy, 3. wyrzeczenia się kradzieży, 4. cudzołóstwa, 5. chciwości. Natomiast mnicha dżinijskiego obejmowały te same reguły, co wyznawców świeckich oraz śluby wyższe. Zobowiązywał się w nich do pozbycia się całkowicie wszelkich dóbr ziemskich, dachu nad głową, oraz poddania się dwudziestu próbom wytrzymałości jak np. głód, pragnienie, zimno, ukąszenie przez moskity i szereg innych.
Głównym punktem ich nauki stanowiła Ahimsa, czyli nie wyrządzanie krzywdy innym istotom. Dżiniści wierzyli, że każda rzecz materialna ma duszę. Dlatego tak ważne było nie zadawanie gwałtu. Każdy mnich zobowiązany był do usuwania miotełką owadów z drogi aby ich nie podeptać, a także rozmawiać z siatką na twarzy, by nie zabijać istot, które są w powietrzu.

Brak komentarzy | Dodaj komentarz |