Oktawian August

19-letni Gajusz Oktawiusz otrzymując w 44 r. p.n.e. spadek po Cezarze, jako jego adoptowany syn (w rzeczywistości Oktawiusz był wnukiem siostry Cezara, Julii) staje się dziedzicem zarówno majątku jak i ambicji w dążeniu do władzy. W Rzymie budzą się wielkie sztormy. Z jednej strony senat, który chce powrotu do ustroju republikańskiego, a z drugiej poplecznicy zamordowanego dyktatora, a szczególnie Marek Antoniusz (najbliższy przyjaciel Cezara) i Marek Emiliusz Lepidus. Oktawian (później zwany Augustem) z początku przystał do republikanów, aby nieoczekiwanie przejść na stronę cezarian. W 43 r. p.n.e. posługując się tym samym chwytem co jego przybrany ojciec, zakłada tzw. II triumwirat z Markiem Antoniuszem i Lepidusem. Pokonany i sterroryzowany senat nie jest w stanie temu zapobiec.
Początek rządów Triumwirowie zaczęli od eliminacji byłych przeciwników i zabójców Cezara. Następnie podzieli Imperium Rzymskie na strefy wpływów: Oktawianowi przypadły prowincje Hiszpanii i Galii, Lepidusowi Afryka (ale bez Egiptu, który nie był wówczas prowincją Rzymską), a Antoniuszowi Grecja i Bliski Wschód. Oktawian August aby zdobyć poparcie armii wywłaszczył tysiące właścicieli ziemskich, a otrzymane grunta podarował weteranom dawnej armii Cezara. Spowodowało to tzw. bunt peruzyński, który został krwawo stłumiony. Marek Antoniusz wyjechał do Egiptu, gdzie związał się z dawną kochanką Cezara, Kleopatrą. Triumwirat nie był jednak zaspokojeniem ambicji wodzów takich jak Antoniusz i Oktawian. Pierwszy krok należał do przybranego syna Cezara, który odebrał część afrykańską Lepidusowi. Od tego czasu napięcie coraz bardziej narastało między Zachodem Oktawiana, a Wschodem Antoniusza. Żadne pertraktacje nie powstrzymały groźby wojny domowej.
Główne siły przeciwników zmierzyły się w bitwie morskiej pod Akcjum roku 31 p.n.e. Antoniusz, po tej klęsce, popełnił samobójstwo. Jego śladem podążyła również królowa Egiptu. Kraj nad Nilem nie mający władcy łatwo stał się prowincją rzymską dzięki Oktawianowi, który staje się, jak niegdyś Cezar, jedynym władcą imperium.
Do stolicy powrócił w roku 29 r. p.n.e. odbywając wspaniały wjazd triumfalny. To jednak nie uchroniło Oktawiana przed dylematem: przywrócić republikę czy obmyślić nowy system sprawowania władzy, gdyż ogłoszenie się królem całkowicie nie wchodziło w rachubę. Triumfator miał czas: granice były dobrze strzeżone przez 28 rzymskich legionów, a wewnątrz imperium nikt nie śmiał mu się przeciwstawić. Przez ten czas wszystko toczyło się jak za czasów republiki: obradował senat, wybierano urzędników (z tą tylko różnicą, że wszystkich kandydatów musiał zaakceptować Oktawian). W 28 r. p.n.e. Gajusz otrzymuje tytuł Princeps senatus, czyli główny senator, przewodniczący senatu.
W końcu Oktawian wpadł na genialny pomysł. W 27 r. p.n.e. złożył wszystkie sprawowane funkcje państwowe i formalnie chciał przywrócić republikę, jednak senatorowie błagali go aby zaniechał tego postanowienia, gdyż Rzymowi potrzebny jest człowiek z taką wiedzą i doświadczeniem jak Oktawian. Było to wszystko dokładnie wyreżyserowane przez samego Oktawiana. Przybrany syn Cezara niby dogłębnie przejęty postanawia pozostać na stanowisku i dalej opiekować się imperium. Szczęśliwy senat nadaje mu tytuł Augustus co oznacza boski. Rok 27 r. p.n.e. stał się symbolicznym końcem republiki, a rozpoczęciem nowej formy rządów pryncypatu, który będzie trwał jeszcze 300 lat.
Ten dziwny ustrój mógł na pierwszy rzut oka przypominać republikę, gdyż dalej obradował senat. Różnicą była tylko postać cesarza, który sprawował konsulat, był trybunem ludowym (co zapewniało mu nietykalność), głównym kapłanem i co najważniejsze (jak się nieraz okazywało i będzie się okazywać w następnych wiekach) miał zwierzchność nad siłami zbrojnymi. Główny punkt programu pierwszego cesarza brzmiał PAX, a jego alegorią miał być wybudowany ołtarz pokoju. I rzeczywiście, jeśli spojrzeć na sytuację wewnętrzną to od prawie 100 lat imperium było nękane przez bunty, wojny domowe, a za panowania Augusta sytuacja bardzo się ustabilizowała. Panował pokój, rozwijała się kultura. Przecież to za panowania Oktawiana tworzyli najwięksi poeci starożytni: Wergiliusz, Owidiusz, Horacy; jak i historyk Liwiusz. Jednak to hasło brzmi paradoksalnie jeśli spojrzeć na sytuację zewnętrzną. To właśnie za panowania Augusta Rzym nabył nowe prowincje: Egipt, Mezja, Recja, Galicja, jak też dokończono podboju Hiszpanii. Jednak jeden z głównych celów : romanizacja ludów Germańskich się nie powiodła z powodu klęski kampanii pod przewodnictwem Warusa w 9 r. n.e. mającej przesunąć granice z Renu na Łabę. Germanowie pozostali barbarzyńcami. Imperium już za 300 lat miało wyraźnie odczuć ten fakt. Cesarz był zarówno świetnym cesarzem jak i budowniczym. Wybudował słynny Pantenon (istniejący do dziś), czyli świątynie wszystkich rzymskich bogów. Wzniósł dwa nowe teatry i wzniósł jeden amfiteatr, jak i pierwszą publiczną łaźnię i bibliotekę. Jak Cezar, August tworzył dzieła literackie: m.in. Zachętę do filozofii.
Jeśli chodzi o sprawy osobiste cesarza: w 40 r. p.n.e. ożenił się ze Skrybonią, z którą miał córkę Julię. Jednak 39 r. p.n.e. wybrał na małżonkę niezwykle piękną Liwię. Nowa żona cesarza uchodziła za ideał cnót niewieścich, z której miały brać przykład wszystkie rzymskie panny. Jednak niektórzy starożytni pozostawili obraz Liwii całkowicie odmienny, twierdząc, że jest to tylko przykrywka jej prawdziwego okrutnego charakteru. Robert Graves w swoim dziele "Ja, Klaudiusz" opisuje Liwię jako okrutną, rządną władzy kobietę, która w celu osiągnięcia korzyści była zdolna do otrucia najbliższych. Ba! Stwierdził nawet, że to ona przyczyniła się do śmierci Augusta. W obecnym czasie trudno jest dowiedzieć się, gdzie leży prawda. Jednak jak wynika ze starego porzekadła; na pewno leży gdzieś po środku. Wiadomo na pewno, że Liwia miały bardzo duży wpływ na męża.
Oktawian August umarł w roku 14 n.e. pozostawiając Rzym ustabilizowany po perturbacjach wewnętrznych.

Strona nie została odnaleziona!

Niestety szukana przez Ciebie strona nie została odnaleziona, czyli wystąpił znienawidzony przez wszystkich błąd 404. Istnieją dwa wytłumaczenia; możliwe, iż szukana strona została usunięta lub przesunięta, albo po prostu źle wpisałeś/aś adres URL. Ale niestety istnieje też ryzyko, iż to my coś 'sknociliśmy' (oby nie!) w kodzie strony i zakradł się tzw. "bug", czyli po polsku robal. Koniecznie daj nam o tym znać; skopiuj link z paska przeglądarki i wyślij go na adres: naczelny[malpa]histurion.pl    Wspólnie oczyśćmy histuriona ze wszelkich błędów/robaków!