Szymon Czarnoksiężnik
Szymon Czarnoksiężnik - (ur. brak, zm. brak) samarytański gnostyk.
Szymon Czarnoksiężnik zwany również „Wielką mocą” żył w na przełomie I-II w n.e. Mag i cudotwórca uważający się za „syna bożego” urodzony we wsi o nazwie Gitton.
Uczeń Dozyteusza. Działał jak podaje kronikarz Justyn za panowania cesarza Klaudiusza. Uznawany częstokroć za prekursora gnozy i utożsamiany z Szymonem Magiem występującym w Dziejach Apostolskich, pragnącym od apostołów posiąść możliwość czynienia cudów.
„Dla pierwszych chrześcijan był niemal wcieleniem szatana, który przyszedł na ziemię, by zniekształcić prawdziwą wiarę. Św. Cyryl Jerozolimski napisał, że był on „pierwszym smokiem zła”, który został „wrzucony do piekła”. Dla Chromancjusza z Akwilei był symbolem niepokoju, grzechu i fałszu, a dla św. Ireneusza tym, przez „którego przyszły wszelkie herezje”
Na skutek błędnego zrozumienia chrześcijaństwa przyjął chrzest, po czym myląc sakrament ( sacramentum — „tajemnica religii”) z gnozą (z gr. - gnosis poznanie, wiedza ) zapragnął za pieniądze otrzymać możliwość czynienia cudów.
Od tego czynu powstało późniejsze pojęcie symonii- sprzedaży stanowisk kościelnych.
Spotykając się z odmową i naganą ze strony św. Piotra staje się pierwszym odszczepieńcem podkreślając tym samym złą sławę, jaką cieszyła się wśród ówczesnych Hebrajczyków Samaria, znana jako kraina, z której brała się większość herezji.
Po odejściu od chrześcijaństwa Szymon tworzy własną koncepcję mistyczną, za którą przyjmuje się pismo krążące pod jego imieniem pt. ”Wielkie zwiastowanie” jednak większość jego poglądów można odnaleźć w pracach pisarzy chrześcijańskich polemizujących z jego doktryną. Działalność Szymona nierozerwalnie związana jest z imieniem jego towarzyszki życia Heleny, która utożsamiał z wcieleniem boskiego rozumu.
Stworzył on sektę simonitów oddającą mistrzowi cześć boską, ponoć doczekał się nawet wyznawców cesarskim Rzymie, gdzie stał jego posąg.
O jego śmierci mówi jedynie legenda, w której to rywalizując z jednym z uczniów Chrystusa w obliczu cesarza ginie na skutek swych sztuk magicznych.
Brak komentarzy | Dodaj komentarz |