U schyłku plejstocenu i w początkach holocenu (tj. w schyłkowym okresie paleolitu, ok. 12-10 tys. lat p.n.e.) człowiek rozumny o współczesnej anatomii (Homo sapiens) stanowił gatunek nieliczny, liczący tylko około miliona osobników, o małej gęstości zaludnienia, żyjący w niewielkich gromadach koczujących na rozległych obszarach świata. Gromady te trudniły się łowiectwem, zbieractwem i rybołówstwem i żyły w ustroju pierwotnej grupy łowiecko-zbierackiej. Ich wyposażenie materialne ograniczało się do niezbędnego osprzętu myśliwskiego, . . .