Wczesne średniowiecze było okresem dość bliskich stosunków między państwami chrześcijańskiej Europy, a państwami kalifów, emirów i sułtanów muzułmańskich. Fakt, że prowadzono między sobą wojny, choć mniej liczne niż to powszechnie wydaje się nam obecnie, główną formę spotkań "międzykulturowych" stanowił handel i wymiana kulturalna, poprzez szeroko pojętą naukę. Muzułmanie wszak ofiarowali Europie m.in. dzieła starożytnych Greków i Rzymian, które Zachód dawno zapomniał, oraz zdobycze średniowiecznej nauki. Choć we współczesnym . . .

Turcy-Oguzowie, zwani Seldżukami w XI wieku wtargnęli na ziemie wschodniej części Azji Mniejszej. Po bitwie z cesarzem bizantyjskim Romanem Diogenesem w 1071 roku pod Manzikertem, Seldżucy rządzeni przez Alp Arslana zalali ziemie półwyspu anatolijskiego. W przeciągu dekady od porażki pod Manzikertem, cesarstwo bizantyjskie stało się areną walk o władzę, przez co cesarstwo nie było w stanie skutecznie stawić oporu tureckim najeźcom. W niedługim czasie Seldżucy utworzyli sułtanat, niezależny od Wielkich Seldżuków, zwany rumijskim, czyli rzymskim, . . .