Stare Państwo Stare Państwo, poświadczone obfitością godnych podziwu zabytków (piramidy, świątynie królów i bóstw, mastaby z reliefami na ścianach), w dziedzinie malarstwa jest reprezentowane słabiej. Wprawdzie od IV do VI dynastii powstawały na nekropoli memfickiej (Giza, Sakkara, Dahszur, Medum), jak i na cmentarzyskach prowincjonalnych (Deir el-Bersza, Meir, Deir el-Dżabrawi, Asuan) groby wysoko postawionych osobistości ozdobione malowidłami ściennymi, ale na ogół uległy one zniszczeniu; tak więc pisanie historii malarstwa . . .

Egipt od kilku tysięcy lat uważany jest za największą "oazę" Afryki Północnej. Oblany piaskami kraj swój żywot zawdzięcza życiodajnemu Nilowi. Nic więc dziwnego, iż Egipt nazywano "szczodrym darem Nilu". Granicami naturalnymi starożytnego Egiptu są od zachodu - pustynia Libijska, od południa Morze Śródziemne, od wschodu Synaj i Morze Czerwone, zaś na południu granicę stanowi w przybliżeniu I katarakta. Klimat jest gorący, ale zazwyczaj stały i życie zdaje się względnie spokojne. Rytm życia starożytnych Egipcjan wyznaczał od . . .