Agilulf

Przyszły władca Longobardów, początkowo był księciem północnowłoskiego Turynu. Agilulf został wybrany władcą Longobardów w 591 roku i starał się kontynuować politykę swego poprzednika. Za zgodą zwolenników zmarłego króla poślubił wdowę po nim, Teodolindę. Agilulf w czasie swych rządów zdołał ograniczyć znaczenie zgromadzenia królestwa, podważył również pozycję książąt longobardzkich w Benewencie i w Spoleto, zastępując ich gastaldami. Nowy władca nie wahał się zatrudniać na swym dworze przedstawicieli rodów rzymskich, posiadających i wykształcenie i wiedzę, jak sprawnie kierować królestwem. Agilulf, za namową Teodolindy, starał się współpracować z papieżem Grzegorzem Wielkim. Ten następca Świętego Piotra, dokładał wszelkich starań, aby w państwie longobardzkim poprawić sytuację katolików rządzonych przez ariańskich Longobardów. Starał się wywierać jak największą presję na władcę, który miał wprowadzać prokatolickie ustawy religijne.

Monarcha ten prowadził również aktywną politykę zagraniczną. Najpierw uznał zwierzchnictwo Franków, którym opłacał się trybutem. Następnie nawiązał współpracę z kaganem Awarów, wraz z którym najechał na bizantyjską Istrię. Sojusz ten jednak nie potrwał długo, gdyż Awarowie wkrótce zaatakowali podległą Longobardom Wenecję. Agilulf walczył również z Bizantyjczykami na południu Italii, choć w sumie nie odnosił większych sukcesów. Udało mu się podporządkować Mantuę, Perugię i Cremonę. Gdy umierał w 616 roku, przekazał władzę w ręce Tedolindy jako regentki ich wspólnego syna, Adaloalda.

Bibliografia:

• Praca zbiorowa,Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, 2007.

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz