Cyceron

Cyceron pochodził ze starej rzymskiej rodziny. Zdobył solenne wykształcenie, po którym rozpoczął praktykę adwokacką. Swoją edukację przerwał jednak służbą wojskową. W rzymskich garnizonach po raz pierwszy spotkał, późniejszego wielkiego wodza, Pompejusza. Po odbyciu służby, zdobywał karierę adwokacką.

Swoje awanse społeczne, Cyceron zawdzięczał w dużej mierze erudycji i wrodzonej elokwencji. W 79 r. p.n.e. udał się na wyprawę do Grecji, gdzie poznał wielu filozofów. Liczne dysputy prowadzone na półwyspie bałkańskim rozbudziły w nim, nieskrywaną miłości do greckiej filozofii. Po powrocie do Rzymu, świecił swoim kunsztem prawniczym. Najsłynniejszą jego zasługą było wykrycie tzw. "spisku Katyliny", w którym uczestniczył sam Juliusz Cezar.

W trakcie wojny domowej Cyceron wpierw przyłączył się do obozu dawnego znajomego, Pompejusza. Później jednak poparł Juliusza Cezara. Po zamordowaniu dyktatora, w 44 r. p.n.e., popadł w głęboki konflikt z Markiem Antoniuszem.

Wygłosił przeciw niemu słynnych czternaście filipik (można pobrać z serwisu histurion.pl). Tego Marek Antoniusz nie mógł przeboleć i wysłał swoich "siepaczy", aby ostatecznie rozwiązali sprawę. Był wśród nich setnik Herreniusz, który ciął wielkiego mówcę mieczem w szyję. Działo się to 7 grudnia 43 r. p.n.e. Cóż, jeżeli brakuje argumentów merytorycznych, zawsze można posłużyć się siłą ...

Fragment twórczości Cycerona:
"Każdy człowiek, dążący do wybicia się ponad poziom wszystkich innych istot zywych, powinien starać się usilnie o to, żeby nie przejść przez życie w zapomnieniu, jak bydlęta, które przyroda stworzyła pochylonymi ku ziemi i zaspokajającymi jedynie potrzeby brzucha. Lecz na całość naszej istoty składa się duch i ciało: duchem posługujemy się jako rozkazodawcą, ciałem raczej jako niewolnikiem; ducha mamy wspólnego z bogami, cialo ze zwierzętami. Dlatego tym bardziej słusznym wydaje się starać o zdobycie sławy raczej siłami ducha niż ciała, a ponieważ samo to życie, z którego korzystamy, jest krotkie, należy pamięć po nas jak najdlużej pozostawić; albowiem sława bogactwa i urody fizycznej niestałą jest i kruchą; dzielność jest nabytkiem sławnym i wiecznym" (Cyceron, O najwyższym dobru i złu, tłum. W. Kornatowski, [w;] Historia literatury starożytnej. M. Cytowska, H. Szelest, Warszawa 2007, s. 201).

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz