Egeria
Egeria pochodziła z rzymskiej Galii (lokalizacja najpewniejsza) lub z hiszpańskiej Galicji. Należąc do majętnej rodziny, mogła odbyć podróż pątniczą do Ziemi Świętej (lata 381-384). Część badaczy przypuszcza, że mogła należeć do cesarskiej rodziny Teodozjusza I, ale brak jakichkolwiek dowodów na potwierdzenie tej tezy. Swoje obserwacje i przygody opisała w relacji (Itinerarium), skierowanej do tych wiernych, którzy nie mogli sobie pozwolić na wyjazd do Palestyny. Na podstawie jej pracy, odnalezionej w XIX wieku we Włoszech, można sądzić, iż była osobą świetnie wykształconą, choć pisała prostym językiem późnoantycznym, tzw. łaciną vulgaris. Świetnie orientowała się w sprawach dotyczących Biblii i pism apokryficznych.
Itinerarium składa się z dwóch części, które zachowały się do naszych czasów. Wiadomo, że zaginął początek, co wynika z odnośników w tekście pamiętnika Egerii. Badacze przypuszczają, że mogła ona dotyczyć podróży Egerii do Tebaidy, jednak całkowitej pewności brak. Pierwsza z zachowanych części pamiętnika, opowiada o eskapadach na górę Synaj, górę Nebo, do Carneas i drogę powrotną do Konstantynopola przez ziemie syryjskie. Część druga opisuje natomiast ceremoniał nabożeństw odbywających się w Jerozolimie. Jej praca stanowi nieocenione źródło wiedzy dla historyków późnego antyku.
Brak komentarzy | Dodaj komentarz |