Chiny
Pierwsze etapy tworzenia się odrębności chińskiej nie są dobrze znane. Spowodowane to jest faktem, iż dysponujemy naprawdę znikomą ilością źródeł z tamtego okresu. Za początek tworzenia się pierwszych większych skupisk osadniczych podaje się V tys. p.n.e. W tamtym czasie na terenie obecnego państwa chińskiego żyli zarówno rdzenni chińczycy, jak plamienia, których antropologii bliżej jest do Tybetańczyków. Ci pierwsi osiedlali się głownie w dolinie Huang-ho (tzw. Rejonie Żółtej Rzeki).
Widok na Wielki Mur Chiński, zdjęcie współczesne
Większa ilość źródeł odnoszących się do cywilizacji chińskiej pochodzi z początków II tys. p.n.e. To właśnie w tym okresie Chiny wytworzyły duży zrąb państwowości. Władza była dziedziczona. Pierwszą znaną nam dynastią Chińską jest dynastia Szang. Następnie głowami państwa byli przedstawiciele dynastii Czou (ok. 1000 - 300 p.n.e.). To właśnie z okresem dynastii Czou obserwuje się duży wzrost terytorium państwa Chińskiego. Wojowniczy despoci oparli granice swojego państwa na północ o Mandżurię, a na południe o rzekę Jangcy. Jednak schyłek panowania dynastii Czou uważany jest za marazm i decentralizację kraju. Nieudolni władcy powodowali ciągły wzrost znaczenia książąt dzielnicowych. Spowodowało to, że w pewnym momencie, władza zwierzchnia despoty nad wieloma księstwami była tylko symboliczna. Spowodowało to oczywiście wiele wojen między księstwami, których władcy chcieli zagarnąć tytuł cesarz dla siebie. To właśnie ten okres w dziejach Chin zwany jest okresem walczących państw.
Kres marazmowi i postępującej anarchii położył świetny władca Szy Huang Ti (uważany po dziś dzień, za jednego z najlepszych chińskich panujących). Założył on własną dynastę, dynastię Cin (ok. 300 p.n.e. - 200 p.n.e.). Dzięki jego talentowi militarystycznemu jak i dyplomatycznemu udało się przywrócić jedność krajowi. To również za panowania tego władcy rozpoczęto budowę słynnego Wielkiego Muru. Miał on za zadanie chronić Północną granicę Chin przed najazdami barbarzyńskich Hunów. Sam fakt, iż władca był zdolny do takiej potężnej inwestycji świadczy o niezwykle silnej pozycji despoty, jak również siły samych Chin.
Dynastia Cin nie panowała jednak długo. Została skutecznie wyparta przez nową przedstawicieli dynastii Han (ok. 200 p.n.e. - 200 n.e.). Panowanie dynastii Han w Chinach jest uosabiane ze szczytem potęgi starożytnych Chin. Sam fakt, iż władcy utrzymywali kontakty ze światem śródziemnomorskim, świadczy o dużej ekspansji chińskiej kultury i handlu. Koniec dynastii Han (jak dyn. Czou) był dla cywilizacji chińskiej okresem krwi, przemocy i buntów. Nieudolni władcy nie zważali na losy ludu, interesując się tylko i wyłącznie własnym dworem. Powodowało to jak wcześniej wspomniałem liczne bunty i bratobójcze przelewanie chińskiej krwi.
Rozwarstwienie społeczne Chin zaznacza się wyraźnie za panowania dynastii Szang. Już wtedy ludzie byli podzieleni na grupy, a najliczniejszą z nich, jak zwykle w historii stanowili chłopi. Dostawali oni w dzierżawę małe poletka, musząc od nich płacić odpowiednie podatki, jak również pracować na ziemiach pana. Obok "kasty" chłopskiej stali rzemieślnicy. Tworzyli oni głównie z brązu (który w przeciwieństwie do kultur bliskowschodnich, gdzie już na początku I tys. p.n.e. został wyparty przez żelazo, swoją supremację w warsztatach chińskich sprawował do początków naszej ery). Trzecią grupę społeczną stanowili niewolnicy, których przybywało w związku z licznymi ekspansjami militarnymi. Było to jednak tylko tzw. "niewolnictwo pałacowe", które służyło do posług na dworach możnych (niewolnicy zostali wykorzystywani jako siła robocza dopiero podczas wielkiej kolonizacji greckiej VII-VI w. p.n.e.).
Statuetka Konfucjusza, twórcy konfucjonizmu
W II tys. Chiny nie posiadały spójnego zespołu wyznaniowego. Chłopi modlili się do bóstw rolniczych, prosząc o jak największe plony. Arystokracja natomiast ubóstwiała swoich przodków, od których de facto posiadała tak wysokie stanowiska. Panującego uznawano natomiast za Syna Nieba i oddawano mu cześć boską. Na religię starożytnych Chin bardzo wpłynęła filozofia Konfucjusza (VI w. p.n.e.). Głosił on potrzebę pielęgnacji cnót, nakazywał składanie hołdu rodzicom jak i władcy, który miał dawać przykład pobożnością i cnotliwością. Filozofia Konfucjusza wraz z przemyśleniami Lao-cy i Buddy bardzo wpłynęła na rozwój religijny nie tylko Chińczyków, ale wszystkich ludów azjatyckich.
11 celnych komentarzy | Dodaj komentarz |
Użytkownik | |
Dodano: 2007-01-28 Brakuje tu zdjęć władców, mogła być tu jakaś mapka. Po za tym bardzo ciekawy artykuł, można się z niego dowiedzieć wiele z historii Chin. |
Użytkownik | |
Dodano: 2007-01-29 Wszystkiego po trochu. ^^ Ciekawy tekst, można się dużo dowiedzieć na temat Chin. Niedługo się tam wybieram, więc warto byłoby znać trochę historii. |
Użytkownik | |
Dodano: 2007-09-14 Szkoda że nie było nic o Tatarach przecież to też przeciw nim został zbudowany Wielki Mur Chiński. |
Użytkownik | |
Dodano: 2007-11-01 Moim zdaniem artykuł jest ciekawy i warty przeczytania.Moja jedyna uwaga jest taka,że powinno pojawić się więcej informacji o pierwszych dynastiach Chińskich. |
Użytkownik | |
Dodano: 2008-03-21 Ciekawy artykuł przybliżający nieco ten piękny kraj. Ten rejon świata to jeden z tematów rzeka i można by było jeszcze wiele dodać . |
Redaktor | |
Dodano: 2008-05-10 Bardzo ciekawy artykuł, fajnie przedstawiony. Styl autora bez zarzutu, wciąga do czytania. Gratuluję! |