Antoniusz i Kleopatra - wielki romans

Kleopatra VII Filopator (69 – 30 r.p.n.e.)
Była ostatnim faraonem Egiptu. Wywodziła się z dynastii Ptolomeuszy zapoczątkowanej w 323 r.p.n.e. przez generała i przyjaciela Aleksandra Macedońskiego, Ptolemeusza I Sotera (wybudował m.in. słyną bibliotekę aleksandryjską oraz latarnię morską na Faros – jeden z siedmiu cudów świata starożytnego), który po śmierci wielkiego greckiego zdobywcy, objął władzę w Egipcie.

Egipt, Ptolemeusz I Soter – srebrna tetradrachma z lat 305-285 p.n.e. Awers: głowa Ptolemeusza I w diademie w prawo. Rewers: PTOΛEMAIOY-BAΣIΛEΩΣ, orzeł stojący na lewo na wiązce piorunów, z lewej data P i monogram. Svoronos 255. SNGCop 70

Była córką Ptolemeusza XII Auletesa (Fletnisty), króla Egiptu i najprawdopodobniej jego żony i siostry Kleopatry V Trifeny, miała liczne rodzeństwo, z którego znamy dwóch młodszych braci Ptolemeusza XIII Dionizos i Ptolemeusza XIV, dwie starsze siostry Berenikę IV i Kleopatrę VI i jedną młodszą Arsinoe IV. Urodziła się w 69 roku p.n.e. w Aleksandrii, stolicy państwa samodzielnego, niesłychanie bogatego, lecz także słabego politycznie i militarnie, ulegającego coraz większym wpływom Rzymu.

Ojciec Kleopatry Ptolemeusz XII Auletes był słabym i okrutnym władcą. W 58 roku p.n.e. utracił kontrolę nad państwem. Przejęła ją jego starsza córka Berenika, która wyszła za mąż za swego kuzyna, lecz wkrótce kazała go udusić, by móc wyjść ponownie za mąż, tym razem za Archelausa. W czasie trzyletnich rządów Bereniki zmarła w niewyjaśnionych okolicznościach Kleopatra VI. W 55 roku p.n.e. Ptolemeusz XII wszczął usilne starania o ponowne przejęcie władzy, głównie licząc na pomoc Pompejusza i nie zawiódł się. Berenika i jej mąż zostali pojmani i skazani na śmierć.

Srebrna tetradrachma Ptolemeusza XII Auletesa bita w Aleksandrii w latach 69-68 p.n.e. Awers: głowa Ptolemeusza XII na prawo. Rewers: PTOΛEMAIOY-BAΣIΛEΩΣ, orzeł stojący na lewo na wiązce piorunów, data: LIG (rok 13) z lewej, litery PA z prawej.

Kleopatra VII miała czternaście lat, kiedy jej ojciec zasiadł ponownie na tronie Egiptu. Była najstarszym jego żyjącym dzieckiem. Wiosną 51 roku p.n.e. Ptolemeusz XII zmarł, a z woli Pompejusza odziedziczyli po nim tron właśnie siedemnastoletnia Kleopatra i jej młodszy, dwunastoletni brat Ptolemeusz XIII, którego poślubiła, zwyczajem panującym od wieków w rodzinach władców egipskich. Była młodą, inteligentną kobietą, wszechstronnie wykształconą, mówiła dziewięcioma językami, znała się na medycynie, astronomii, matematyce i literaturze. Między innymi była pierwszym Ptolemeuszem, który potrafił mówić po egipsku. W przeciwieństwie do swego ojca posiadała także wybitny talent polityczny.

W pierwszych dwóch latach panowania Kleopatry VII i Ptolemeusza XIII (51 - 49 p.n.e.) Egipt nawiedziła susza i nieurodzaj spowodowany zbyt małym wylewem Nilu. W kraju panował głód. Stosunki między małżonkami pogorszyły się. Na króla decydujący wpływ wywierali rządzący w jego imieniu dostojnicy dworscy, którzy nie mieli zamiaru dzielić władzy z ambitną Kleopatrą. Musiała więc ona uchodzić w 49 p.n.e. na wygnanie i za zabrane ze sobą pieniądze zorganizowała w Palestynie wojsko najemne. Natomiast Ptolemeusz XIII i jego doradcy w granicznym Peluzjon czekali na rozwój wypadków.

W sierpniu 48 r.p.n.e., gdy obie armie stały już naprzeciw siebie, na horyzoncie pojawił się statek Pompejusza uciekającego przed Cezarem po klęsce pod Farsalos. Otoczenie Ptolemeusza XIII, licząc na wdzięczność Cezara, zamordowało Pompejusza gdy schodził na ląd.

Cztery dni później w Aleksandrii wylądował sam Cezar prowadząc ze sobą 3200 piechurów i 800 kawalerzystów. Ptolemeusz XII zbiegł, a Cezar zajął miasto i zaczął wydawać rozkazy. Kleopatra zaś zobaczyła w Cezarze jedyną szansę na odzyskanie władzy. Przekradła się do pałacu (podobno zawinięta w dywan) i dostała przed oblicze Cezara. To spotkanie i późniejszy romans opisywali pisarze, dramaturdzy, poeci, było też znakomitym tematem dla filmowców. Bo wielki wódz oszalał dla pięknej Egipcjanki. Zwrócił jej tron, opuścił na jakiś czas żonę Kalpurnię i pozostał w Egipcie. W swoich pamiętnikach pisał: "Pozostałem dla Kleopatry. W wypadku mojego wyjazdu byłaby ona narażona na śmiertelne niebezpieczeństwo. Dla niej zaniedbałem sprawy Imperium".

Ptolemeuszowi XIII wcale takie rozwiązanie się nie spodobało. Opuścił pałac w Aleksandrii i postanowił odzyskać władzę siłą. W Aleksandrii wybuchł bunt przeciwko Cezarowi i Klepatrze, podsycany przez Ptolemeusza XIII i młodszą siostrę Kleopatry - Arsinoe. Juliusz Cezar znalazł się w niebezpieczeństwie. W ostatniej chwili przybyły jednak posiłki w postaci legionów rzymskich z Syrii i Palestyny. Po pół rocznych zaciętych walkach Cezar zwyciężył. W czasie tych walk została niestety podpalona i spłonęła wspaniała, wówczas największa na świecie Biblioteka Aleksandryjska, ogromna strata dla całej późniejszej kultury. Kleopatra powróciła na tron, tym razem u boku następnego brata Ptolemeusza XIV, który wtedy miał około dziecięciu lat. Historię tę znamy dzięki przekazowi Swetoniusza o Cezarze. A Ptolemeusz XIII zginął podczas zamieszek i pacyfikacji Aleksandrii w końcu marca 47 p.n.e.

Opanowanie sytuacji wewnętrznej pozwoliło Cezarowi i Kleopatrze na odbycie długiej podróż Nilem aż do granic Egiptu. Gdy Cezar opuszczał kraj pod koniec kwietnia 47 r.p.n.e. Kleopatra oczekiwała dziecka. 23 czerwca 47 r.p.n.e. urodziła syna i dała mu imię Ptolemeusz Cezar a powszechnie zwano go „Cezarion” (Mały Cezar). Cezar uznał go za swego syna. Powracając do Rzymu Cezar pozostawił w Egipcie cztery legiony które, w razie potrzeby, miały bronić ustanowionej władzy a po roku zaprosił Kleopatr do Rzymu. Po wyjeździe Cezara Kleopatra ponownie zawarła małżeństwo, tym razem ze swym młodszym bratem Ptolemeuszem XIV. A w Egipcie był jakby stan zawieszenia: ani aneksja kraju przez Rzym ani też (cztery legiony) całkowita niezależność. Egipt powoli ale nieodwołalnie stawał się więc kolejnym państwem klienckim Imperium Rzymskiego.

Egipt, drachma Kleopatry VII. Awers: popiersie Kleopatry w diademie na prawo. Rewers: (napis po grecku) KLEOPATRAS BASILEOS, orzeł stojący na wiązce piorunów, przed orłem podwójny róg obfitości, za orłem litera P. BMC 4-5, Svoronos 1871. Sear Greek Coins 7955.

Przeczytaj również...

Wyraź swoje zdanie :

Komentujesz jako użytkownik niezarejestrowany - gość. Z tego powodu, zanim komentarz pojawi się na stronie będzie musiał zostać zaakceptowany przez naszą redakcję. Aby Twój komentarz został od razu opublikowany na naszych łamach zachęcamy do darmowej rejestracji!

Nick* :

Email* :

Dodaj komentarz

Użytkownik	ceasar
	Dodano: 2006-12-18 Całkiem fajny tekst. Nie zgadzam się tylko ze zdaniem, że Oktawian kazał zabić dzieci Kleopatry i Antoniusza. Zginął tylko Ptolemeusz Cezarion, wszak nie jest dobrze by było dwóch Ceasarów. Dzieci Antoniusza zabrano do Rzymu gdzie wychowała je Oktawia. Edytuj

Redaktor	Wojciech Bogdański
	Dodano: 2006-12-18 He. Być może masz rację, ale muszę to sprawdzić. A jest już 23:40 (pon., 18.12.) i najwyższa pora iść spać. Jutro więc do tego wrócimy. Pozdrawiam. Edytuj

Użytkownik

Danuta Duszeńczuk

Dodano: 2006-12-31 Pat Southern w swojej książce "Kleopatra" przedstawiła los dzieci następująco: "(...) Skoro Antoniusz i Kleopatra nie żyli, Oktawianowi pozostało jedynie kilka spraw do załatwienia, aby przejąć całkowitą władzę w Rzymie. Kazał odszukać i zamordować Cezariona. Dokładna chronologia tych wydarzeń nie została ustalona, toteż trudno stwierdzić, czy Kleopatra wiedziała o śmierci syna, zanim sama umarła, czy też szła na śmierć przekonana, że skutecznie zorganizowała jego ucieczkę i że Cezarion przeżył. Los jej pozostałych dzieci nie jest udokumentowany. Kleopatra Selene została być może zabrana do Rzymu i wychowana przez Oktawię razem z innymi dziećmi Antoniusza. Jest też prawdopodobne, że poślubiła króla Mauretanii, Jubę, i zamieszkała w Afryce Północnej. Aleksander Helios i Ptolemeusz Filadelfos mogli wyjechać razem z nią, ale nikt o nich nigdy nie słyszał po upadku Aleksandrii. Nastoletni syn Antoniusza, Antyllus, uznany za jego spadkobiercę i przedstawiany na monetach Antoniusza, został z rozkazu Oktawiana zamordowany w Aleksandrii prawdopodobnie zaraz po upadku miasta 2 sierpnia 30 roku. Pozostałe dzieci Antoniusza przeżyły i wychowywały się w pobliżu Oktawiana i ludzi z jego kręgu. (...)" Edytuj

Redaktor	Wojciech Bogdański
	Dodano: 2007-02-03 Dan-daki - dziękuję za kompetentne uzupełnienie. Edytuj

Strona nie została odnaleziona!

Niestety szukana przez Ciebie strona nie została odnaleziona, czyli wystąpił znienawidzony przez wszystkich błąd 404. Istnieją dwa wytłumaczenia; możliwe, iż szukana strona została usunięta lub przesunięta, albo po prostu źle wpisałeś/aś adres URL. Ale niestety istnieje też ryzyko, iż to my coś 'sknociliśmy' (oby nie!) w kodzie strony i zakradł się tzw. "bug", czyli po polsku robal. Koniecznie daj nam o tym znać; skopiuj link z paska przeglądarki i wyślij go na adres: naczelny[malpa]histurion.pl    Wspólnie oczyśćmy histuriona ze wszelkich błędów/robaków!