Nerwa
Nerwa - (ur. 10 listopada 30 r. n.e., zm. 27 stycznia 98 r. n.e.) cesarz rzymski, założyciel dynastii Antoninów, pierwszy z tzw. "pięciu dobrych cesarzy".
Żył 68 lat
Tytuł: Żywoty Cezarów
Musisz być zalogowany, aby pobrać to źródło.
Nerwa urodził się w wiosce Narni, 50 km na północ od Rzymu w arystokratycznej rodzinie, która już od pokoleń mogła szczycić się wieloma najwyższymi urzędami w Republice, a później we wczesnym Cesarstwie. Pradziadek Nerwy osiągnął konsulat za panowania Oktawiana Augusta w 36 roku p.n.e., jego dziadek natomiast dostąpił tego urzędu 15-lat później, będąc jednocześnie bliskim przyjacielem przyszłego cesarza Tyberiusza . Początki kariery Nerwy nie są nam dokładnie znane. Po raz pierwszy wyraźnie zapisuje się na kartach historii w roku 65, podczas tzw. "spisku Pizona". Na gruncie niezadowolenia z rządów Nerona , wywiązał się przeciw jego życiu spisek, na którego czele stanął Gajusz Pizon. Zamiarami spiskowców było zabicie znienawidzonego cesarza przy pomocy jego własnej gwardii przybocznej - pretorianów. Sam pomysł nie był zły, gdyż jak możemy się przekonać w biografiach późniejszych cesarzy - to właśnie pretorianie często stawali się przyczyną obalania rządzących cesarzy. Jednak tym razem spisek wykryto i z życiem musiało się pożegnać wiele rzymskich znakomitości, w tym filozof Seneka Młodszy oraz poeta
Pierwszy rozporządzeniem nowego cesarza, wymuszonym przez senat, było tzw. damnatio memoriae(niebyt pamięci) w stosunku do poprzednika - wszystkie posągi i monety z wizerunkiem Domicjana miały zostać przetopione, a jego imię wypisane ze wszelkich państwowych dokumentów. Chcąc uzyskać jeszcze większe poparcie senatorów oficjalnie ogłosił, iż żaden z nich nie będzie skazany na śmierć oraz postulował zakończenie procesów o obrazę majestatu, które to były głównym powodem wściekłej nienawiści senatu do Domicjana .
Będąc ogłoszony cesarzem tylko z inicjatywy Senatu, Nerwa musiał zaskarbić sobie poparcie rzymskiego ludu. Zatem, zgodnie zresztą ze zwyczajem, nowy cesarz postanowił obdarować obywateli darami pieniężnymi - każdy obywatel otrzymał 75 denarów, a żołnierze gwardii pretoriańskiej (prawdopodobnie będąc świadom, jak wielki ma ona wpływa na urząd cesarski) aż do 5 tysięcy denarów na osobę! Hojność Nerwy osłabiła jednak znacząco skarbiec, aż do tego stopnia, iż był zmuszony ograniczyć ilość igrzysk oraz wyścigów konnych.
Z powodu krótkiego piastowania urzędu (15 miesięcy) Nerwa nie rozpoczął wielu nowych inicjatyw publicznych, skupiając się na dokończeniu projektów poprzedników, takich jak budowa forum rozpoczęta za Domicjana, a nazwana później Forum Nerwy. Rozciągnął również sieć nowych akweduktów. Nie sposób nie wspomnieć tutaj o byłym konsulu Sekstusie Frontynie, który nie tylko ukończył prace wodociągowe, ale również napisał, zachowane do naszych czasów dzieło De Aquis Urbis Romae, dotyczące sposobów zaopatrywania w wodę Rzym.
Jednak panowanie Nerwy miało również swoje słabsze strony. Wielu uważało, iż z powodu słabego autorytetu Nerwy zapanował pewien chaos w najwyższych administracjach państwowych, przez niektórych - jak np. konsul Fronto - uważany za ostatecznie gorszy niż tyrania Domicjana. Na początku 97 roku zawiązał się, szybko zresztą wykryty, spisek na życie Nerwy. Warto tutaj przytoczyć fakt, iż nawet w stosunku do spiskowców Nerwa podtrzymał swoją pierwotną obietnicę nieskazywania senatorów na śmierć. Taka jednak atmosfera oraz pogarszającego się stan zdrowia cesarza zmusił Nerwę do szukania swojego następcy. Ostateczny wybór, będący zaskoczeniem dla mieszkańców Rzymu, padł na mieszkającego w Hiszpanii Marka Ulpiusza Trajana . Po raz pierwszy w dziejach cesarzem miała być osoba nie pochodząca z Italii! Decyzja została ostatecznie przypieczętowana, gdy Nerwa wyrzekł na Kapitolu formułę:
.
Jak możemy się przekonać, czytając biografię Trajana wybór był niezwykle trafny, gdyż młody cesarz okazał się niezwykle zdolnym administratorem. Również czas adopcji okazał się szczęśliwym dla Rzymu, gdyż Nerwa zmarł kilka miesięcy później. Nie namaszczającego swojego następcy niechybnie skazałby Cesarstwo na kolejne wojny domowe. Adoptując Trajana zapisał się na kartach historii, jako założyciel dynastii Antoninów, której dane było rządzić Rzymem przez najbliższe sto lat, nazywane "złotym wiekiem Cesarstwa".
Brak komentarzy | Dodaj komentarz |