Rzym już od swych legendarnych początków był wojowniczym państwem. Nic więc dziwnego, że dla Rzymian wojny związane były z licznymi tradycyjnymi obrzędami, przeważnie wywodzącymi się z zamierzchłej przeszłości. Najważniejszym z tych zwyczajów było czczenie zwycięstw triumfami – uroczystymi przejazdami wodzów i żołnierzy ulicami miasta. Początki rzymskich triumfów giną w mrokach dziejów. Według tradycji zwyczaj ten powstał w VIII w. p.n.e., w na poły legendarnych czasach panowania Romulusa, założyciela i pierwszego króla . . .

Centaur jest postacią tak dobrze znaną, że z pewnością każdy zna jego wygląd: do połowy postać konia (z kopytami, ogonem, sierścią; słowem z całym ekwipunkiem), a druga jego połówka jest wyglądu ludzkiego. Centaury ukochały boga Dionizosa (podobnie jak satyrowie). Biegały za jego rydwanem bijąc w bębny oraz grając na piszczałkach. Jednak były to stworzenia wpół dzikie, bez jakiejkolwiek ogłady. Najmędrszym . . .

Konfrontacja źródła pisanego ze źródłem archeologicznym. Konfrontacja kanonów porządku doryckiego przedstawionych przez Witruwiusza na podstawie świątyni Zeusa w Olipmii. Kompleks świątynny w OlipmiiOlimpia – gdy wymawia się współcześnie nazwę tego miasta, każdemu człowiekowi przychodzą na myśl igrzyska olimpijskie. Lecz Olimpia już w starożytności sławna była z dużego i pięknego okręgu kultowego . . .

Sytuacja w Germanii W 7 roku n.e. w Germanii pojawił się nowy namiestnik- Publiusz Kwintyliusz Warus. Od czasu podboju Germanii przez Rzymian istniały tam tylko obozy i forty a brakowało podstawowych struktur administracyjno-społecznych. Celem Warusa było stworzenie od podstaw administracji w tamtejszej prowincji. Szybko okazało się jednak, że namiestnik nie jest odpowiednio przygotowany do nowej roli. Warus po oszacowaniu wartości prowincji ustanowił nowe podatki, zrównał wszystkie plemiona wobec prawa, zlikwidował status plemion . . .

Mitologia grecka (zresztą jak każda inna) charakteryzuje się mnogością postaci. Straszni niebianie – Kronos, Prometeusz, Zeus, Posejdon, Hades a także znani bohaterowie: Perseusz – pogromca Meduzy, siłacz Herakles, słynny Tezeusz – zabójca Minotaura, śmiały Jazon – zdobywca Złotego Runa - oni wszyscy pochodzili ze znanych rodów. W greckiej mitologii rody odznaczały się posiadaniem bohaterskich założycieli i potomków, ciążącym nad nimi fatum, tragicznymi losami ich członków, a także udziałem w jak największej liczbie . . .

Wczesną wiosną 235 roku w obozie wojskowym pod Moguncją został zamordowany ostatni władca z dynastii syryjskiej, Aleksander Sewer. Nie był on zbyt wybitnym przedstawicielem tejże dynastii, ale swoją osobą reprezentował coś bardzo ważnego: ciągłość władzy cesarskiej. Potrzebę istnienia takiej płynnej kontynuacji władzy dobrze rozumiał założyciel dynastii syryjskiej, Septymiusz Sewer, który zaadoptował sam siebie do rodziny Antoninów. Kiedy 21 marca 235 roku żołnierze zabijali Aleksandra, na pewno żaden z nich nie przewidywał, że cesarstwo . . .

Wojny punickie to seria trzech konfliktów pomiędzy Rzymem i Kartaginą. Toczyły się one z przerwami w latach 264 – 146 p.n.e., kończąc się ostatecznym zwycięstwem Rzymu i doszczętnym zniszczeniem Kartaginy. Nazwa „wojny punickie” pochodzi od łacińskiego słowa Punici (Poenici), oznaczającego Kartagińczyków i wskazującego jednocześnie na ich fenickie pochodzenie.Początkowo stosunki pomiędzy Rzymem a Kartaginą układały się zgodnie, ponieważ obydwa państwa nie wchodziły sobie w drogę; Kartagina panowała na . . .

Rzym ? Wielkie Imperium rozciągające się na cały ówczesny świat starożytny. Pod protektoratem tego kraju znalało się wiele ludów i ziem. Cesarstwo Rzymskie było ośrodkiem kultury, nauki i tzw. ?cywilizacji?. Obyczaje starożytnych Rzymian dały silne podwaliny pod późniejszą kulturę europejską. Ale czy na pewno Rzym był tak wspaniały? Władza i prestiż niosły za sobą szereg obowiązków wobec ludzi biedniejszych, mniej znanych, prostych. Czy te powinności zawsze były sumiennie wypełniane? A sława wojenna i rozdzielane później łupy? Mówi . . .

Praca ta przedstawia ogólny zarys specyfiki greckiego małżeństwa. Odpowiada m.in. na pytania: Dlaczego zawierano małżeństwa? W jakim wieku najczęściej się pobierano? Kto decydował o wyborze partnera oraz jak wyglądały zaręczyny i wesele?. Porusza także kwestie związane z przeprowadzeniem procedury rozwodu. Praca powstała m.in. na podstawie książki Andrzeja Wypustka - doktora w Uniwersytecie Wrocławskim - pt.: „Życie rodzinne starożytnych Greków”, jak również na podstawie własnych wniosków i przemyśleń. . . .

W 217 r. p.n.e. płomień wojny szalał w świecie śródziemnomorskim. Na zachodzie dwa mocarstwa – Rzym i Kartagina – zwarły się w morderczej walce o dominację w regionie. W tym samym czasie na wschodzie zmagali się najpotężniejsi z diadochów – Seleukidzi i Ptolemeusze. Hellenistyczni monarchowie od dawna walczyli o ważny region - Celesyrię. Obecny konflikt był już czwartym z kolei i obie strony liczyły, że ostatecznie zadecyduje on o przynależności tej krainy. W efekcie doszło do jednej z największych bitew hellenistycznych wojsk w . . .