Wstępny opis Temat wprowadzający do średniowiecza wymaga znajomości trzech ówczesnych centrów cywilizacyjnych - szczególnie zwróć uwagę na rozpoznawanie postaci Justyniana Wielkiego, Mahometa, Chlodwiga, Karola Wielkiego, Ottona I i Ottona III; poznasz również liczne pojęcia i daty - poćwicz je przed przystąpieniem do zadań. Naucz się też przyporządkowywać władców do dynastii.Opis wymaganych pojęćNa ukształtowanie się wczesnośredniowiecznej Europy wpływ miały trzy ośrodki cywilizacyjne. Pierwszym z nich było . . .

CzechyJuż w połowie X stulecia księstwo czeskie dostało się pod wpływ cesarstwa niemieckiego. Rządzący nim Przemyślidzi niemal dobrowolnie uznali zwierzchność monarchy Niemiec, za co już w 2. połowie XII wieku otrzymali prawo do uczestnictwa w wyborze króla niemieckiego. Wespół z władcami Rzeszy, Czesi uczestniczyli w wyprawach zbrojnych na Polskę. W pewnym momencie udało się im najechać Wielkopolskę, wywieźć tamtejsze relikwie świętych (bowiem państwo czeskie takowych jeszcze nie posiadało), a także przyłączyć na jakiś czas . . .

Początki organizacji plemiennej Turków anatolijskich są słabo znane. Ekspansja potomków Czyngis-chana w końcu XIII wieku wypędziła przodków Turków osmańskich z Turkiestanu. Uciekając przed groźnym przeciwnikiem, plemiona tureckie ruszyły na Zachód Azji. Na przełomie XIII i XIV stulecia jeden z wodzów tureckich, niejaki Osman, którego imię stało się w przyszłości nazwą dynastii, ludu i państwa, stworzył podwaliny nowego tworu politycznego w Azji Mniejszej. Wyzyskał on upadek potężnego niegdyś państwa Seldżuków rumijskich, i pod hasłem . . .

Turcy-Oguzowie, zwani Seldżukami w XI wieku wtargnęli na ziemie wschodniej części Azji Mniejszej. Po bitwie z cesarzem bizantyjskim Romanem Diogenesem w 1071 roku pod Manzikertem, Seldżucy rządzeni przez Alp Arslana zalali ziemie półwyspu anatolijskiego. W przeciągu dekady od porażki pod Manzikertem, cesarstwo bizantyjskie stało się areną walk o władzę, przez co cesarstwo nie było w stanie skutecznie stawić oporu tureckim najeźcom. W niedługim czasie Seldżucy utworzyli sułtanat, niezależny od Wielkich Seldżuków, zwany rumijskim, czyli rzymskim, . . .

Pod koniec XII stulecia Królestwo Obojga Sycylii dostało się w ręce przebiegłych Hohenstaufów. Cesarz Henryk VI (1190-1197) poślubił Konstancję sycylijską, ostatnią dziedziczką dynastii normańskiej. Henryk niemal od razu postanowił wzmocnić pozycję rodu w swym nowym władztwie południowo-włoskim. Chciał zrewidować przywileje tamtejszych seniorów, a także wprowadzić nowe podatki. Nie spodobało się to feudałom, którzy podnieśli przeciwko królowi bunt. Choć został on stłumiony, Królestwo popadło w zamęt. Kryzys . . .

Król angielski Henryk I posiadał tylko dwójkę dzieci z legalnego związku - Wilhelma, przyszłego następcę tronu (przynajmniej w zamierzeniu) i Matyldę. Królewska córka, mając 11 lat została poślubiona cesarzowi niemieckiemu Henrykowi V. Henryk I liczył zapewne na wzmocnienie w ten sposób swojej pozycji w Normandii, na którą łakomym wzrokiem spoglądali władcy Francji, żądni wyrugowania Anglików z kontynentu. Nieoczekiwanie dla wszystkich, młody Wilhelm stał się ofiarą morskiej katastrofy, w czasie której utonęło wielu przedstawicieli . . .

W czasach starożytnych Italia stała się zaborcą, dokonującym ekspansji we wszystkich możliwych kierunkach świata, zaś w czasach wczesnego średniowiecza stała się terenem napływu obcych ludów. Gdy pod koniec V wieku upadało cesarstwo zachodniorzymskie, na terytorium Italii wkraczały coraz to nowe plemiona germańskie, rozbite zazwyczaj przez silniejsze związki plemienne (np. Skirowie, Goci). W 476 roku jeden z takich germańskich wodzów, Odoaker, do niedawna pozostający na służbie dworu raweńskiego (cesarze zachodniorzymscy od dawna nie rezydowali . . .

Wczesne średniowiecze było okresem dość bliskich stosunków między państwami chrześcijańskiej Europy, a państwami kalifów, emirów i sułtanów muzułmańskich. Fakt, że prowadzono między sobą wojny, choć mniej liczne niż to powszechnie wydaje się nam obecnie, główną formę spotkań "międzykulturowych" stanowił handel i wymiana kulturalna, poprzez szeroko pojętą naukę. Muzułmanie wszak ofiarowali Europie m.in. dzieła starożytnych Greków i Rzymian, które Zachód dawno zapomniał, oraz zdobycze średniowiecznej nauki. Choć we współczesnym . . .

Muzułmanie pojawilisię na południu Hiszpanii w 711 roku. Pod wodzą Tarika ibn Zijada, od którego imienia nazwano masyw skalny do którego przybili - Dżabal Tarik (Góra, Tarika, obecnie Gibraltar) ruszyli na podbój Półwyspu Pirenejskiego. Zajęcie tego obszaru, zwanego przez muzułmanów Dar ad-harb, zajęło im tylko cztery lata! Gdy w kalifacie arabskim władzę przejęła nowa dynastia, Abbasydzi, ostatni z Omajjadów zdołał uciec do Hiszpanii. Tutaj zyskał poparcie miejscowej ludności i przy ich pomocy zachował niezależność (z tytułem . . .

Chyba nie ma człowieka, który nie słyszałby o nich w zniekształconej, wręcz fantastycznej wersji. Wielu z nas z pewnością czytało książkę Dana Browna "Kod Leonarda da Vinci" albo grało w grę "Assasin's Creed". Jednak jest to opcja mocno przekoloryzowana, nie mająca pokrycia z rzeczywistością. Kim byli asasyni? Mordercami, skrajnymi teologami, a może strachem na wróble, którym straszono niepokornych polityków? Prawda nie jest jednoznaczna. Być może byli wszystkim po trochu."Asasyni" to inna nazwa sekty nizarytów, jednego z odłamów . . .