Chciałbym przybliżyć bitwę nad rzeką Alią, ponieważ miała ona kilka ważnych skutków dla dalszych losów wczesnej Republiki Rzymskiej. Galowie podbili w IV w. p.n.e. północną Italię. Brennus, wódz Senonów jednego z plemion celtyckich, zaatakował w 391 r. p.n.e. etruskie miasto Clusim. Mieszkańcy tego miasta poprosili o pomoc Rzymian, którzy wysłali poselstwo do Senonów. Nie odniosło to jednak żadnego skutku, lecz przeciwnie, zwróciło uwagę barbarzyńców na miasto wilczycy. Bitwa Bitwa rozegrała się 16 km. na . . .

Często w periodyzacji dziejów starożytnej Grecji używa się określenia „epoka archaiczna” dla dziejów Hellady obejmujących cały VIII w. aż do końca wieku VI, czyli do wielkich konfliktów militarnych z państwem perskim, po których Grecja osiągnęła apogeum świetności swojej kultury, czyli wstąpiła w epokę klasyczną. Nazwa ta, już utrwalona w historiografii, jest jednak nie do końca trafna, gdyż właśnie w epoce archaicznej zaczyna się wielki postęp kulturalny i cywilizacyjny, a nie jak można by przypuszczać okres stagnacji i . . .

W poprzednim artykule pod tytułem „Cywilizacje Egejskie” mogliśmy prześledzić losy dwóch pierwszych cywilizacji obszaru morza egejskiego, tj. kultury minojskiej i mykeńskiej. Ciemne wieki jest to okres około trzech stuleci rozpoczynających się od upadku kontynentalnej cywilizacji Mykeńczyków do przełomu IX/VIII wieku p.n.e., kiedy to rozpoczyna się wyjście z regresu zarówno gospodarczego jak i kulturalnego ludów bałkańskich. Nazwa „ciemne wieki” bierze się stąd, iż rzeczywiście jeżeli chodzi o informacje dotyczące tego . . .

Jaka była pozycja kobiet w starożytnej Grecji i Rzymie? Nie ulega wątpliwości, że ówczesne kobiety nie miały takich możliwości rozwoju w różnych dziedzinach życia, jak współcześnie. Choć i tu nie do końca słuszne jest przeświadczenie, iż ich rola sprowadzała się tylko i wyłącznie do usłużnych małżonek i troskliwych matek, których życiowym priorytetem było przedłużenie istnienia wspólnoty. Warto rzucić nieco światła na to zagadnienie.Skupmy się najpierw na Grecji, gdzie pozycja kobiety była faktycznie niska, jednakże . . .

Gdy słyszymy słowa „historia” i „literatura”, myślimy o konkretnych wydarzeniach, otrzymując stosunki: fakt – fikcja, dokument – opowieść. Twórcy często odpowiednio manewrują przykładami z historii antycznej, dobierając w zależności od potrzeby i własnych poglądów określone fakty. Dlatego przedmiotem moich badań będą sposoby ukazywania starożytnego Rzymu i jego władców w dziełach historycznych, literaturze i filmie. Postaram się udowodnić, że wynikają one z rodzaju danego tekstu kultury, czasu i . . .

Wstęp Bohaterem w starożytnej Grecji nazywano herosa, osobę zrodzoną ze związku śmiertelnika (najczęściej śmiertelniczki) z bóstwem (najczęściej płci męskiej), tak więc byli oni postaciami mitycznymi, choć zdarzało się także, że tym jakże zaszczytnym tytułem obdarzano obywatela , wybitnie zasłużonego dla swojej polis. Tchórz natomiast nie znalazł swojej definicji w starożytności, nie istniał żaden stereotyp postawy tchórzowskiej, panikarskiej. Było tak być może dlatego, że historia ogólnie pojętej Grecji, Hellady, to . . .

Nie tylko na Wschodzie, lecz i w Europie wyłoniły się pierwsze wysokie cywilizacje Starego Świata. Geneza tych kultur była nieco odmienna, niż w Mezopotamii, Egipcie czy w Dolinie Indusu. Jeszcze w IV tys. p.n.e. obszar egejski był zdystansowany w rozwoju przez społeczności żywiołowo rozwijające się na Półwyspie Iberyjskim, Bałkanach i na Malcie. W Grecji, na Krecie i wyspach Morza Egejskiego żyły dostatnie społeczności rolników i rybaków zamieszkujące obszerne ufortyfikowane osiedla. Znały one użycie miedzi brązu. Pod koniec IV tys. p.n.e. . . .

OKRES STAROASYRYJSKI (XIX-XIV w. p.n.e.) Płaskorzeźby asyrysjkich architektów Asyryjczycy, mieszkańcy północnej Mezopotamii, przez dłuższy okres byli zacofani w stosunku do swoich sąsiadów ale przez lata powoli i skrupulatnie nadrabiali zaległości. Asyryjczycy bili znakomitymi wojownikami, podbijali liczne krainy i doskonalili się w walce, cywilizacja ta opierała się głównie na handlu i rolnictwie . . .

W III tys. p.n.e. Bliski Wschód, a zwłaszcza obszar Mezopotamii był widownią wielkich przemian kulturowych i politycznych. Wiążą się one z działalnością ludów zamieszkujących te tereny: Elamitów, Subartejczyków, Hurytów, Kananejczyków, Protohetytów, zwłaszcza zaś Sumerów i Akadów. Te dwa ludy miały największy wpływ na dzieje Azji Zachodniej w tym okresie. Wykształcona w okresie Uruk i Dżemdet Nasr cywilizacja Mezopotamii rozwijała się dalej w czasach wczesnodynastycznych (2900-2334 p.n.e.). Południowa Mezopotamia, zamieszkana przez Sumerów . . .

O królu Hammurabim i jego kodeksie każdy z nas uczył się w szkole. Ale niewiele wspomina się w podręcznikach szkolnych o czasach, w których on rządził. Chciałbym przybliżyć czytelnikom tą ciekawą epokę w dziejach Mezopotamii. Geneza i powstanie Starożytny Babilon (akad. Bab-ili "brama boga") leżał nad Eufratem blisko starego sumeryjskiego miasta Kisz, w centrum ważnego szlaku handlowego . Powstał prawdopodobnie w II poł. III tys. p.n.e. W okresie III dynastii z Ur (2112-2004 p.n.e.) był on siedzibą ensi. Jego głównym bóstwem . . .