Cesarze i ich budowle Cesarze budowali. Nie wszyscy, ale wielu. Może nie tyle budowali (bo od tego mieli innych) ale inicjowali znamienite antyczne budowle a przede wszystkim je finansowali. I dobrze wiedzieli po co to robią – miało to być na chwałę ich panowania. No i było. I jest nadal. Był to więc wdzięczny motyw do pokazania na monetach, na tym jedynym wtedy (co już stwierdziliśmy wcześniej) medium propagandy, docierającym szybko do najdalszych krańców imperium. Sporo z tych budowli dotrwało do naszych czasów: . . .

Występujące w Afryce i Azji słonie to największe żyjące obecnie zwierzęta lądowe. Ludzie szybko wpadli na pomysł wykorzystania ogromnej siły tych zwierząt. Ok. 2000 lat p.n.e. w dolinie Indusu rozpoczęto oswajanie słoni. Wykorzystywano je głównie do przewozu ludzi i towarów, czasem też przy pracach polowych. Po pewnym czasie zorientowano się, że wielkie, silne i trudne do zabicia zwierzę może być użyteczne w walce. Pierwszy znany przekaz o zastosowaniu ich podczas bitwy pochodzi z ok. 1100 r. p.n.e. z północnych Indii. Tak rozpoczęła się . . .

Ubiory greckie Ubiory, które noszono w starożytnej Grecji, były pochodną wielu czynników, takich jak klimat, warunki ekonomiczne, tradycja, kultura, możliwości wytworzenia czy kontakty z innymi narodami. Większość ubiorów greckich możemy zrekonstruować na podstawie zabytków sztuki greckiej, w szczególności malarstwa wazowego i rzeźby.Ubiory te nie były szyte i dopasowywane do figury modela. Długi i szeroki pas materiału po prostu narzucano na siebie i odpowiednio układano. Wytwarzano je w systemie domowym. Towary importowane . . .

Anubis zwany także Anpu, Inpu, Ienpw, Imeut. Jego symbolami są: szakal, wołowa skóra, wposażenie balsamujące, flagi (jednakże szakal jest tym najbardziej przyjętym i znanym). Czczony głównie w Heliopolis i Cynopolis. Szakalogłowy bóg mumifikacji, uczestniczył w obrządkach, podczas których martwy człowiek zostaje przeniesiony do świata podziemnego. Anubis był czczony jako wynalazca balsamowania i ten, który zabalsamował martwegoOsiris i tym samym pomógł zachować jego ciało, by ten mógł ponownie ożyć. Anubis jest przedstawiony . . .

Greckie Wojsko U zarania okresu archaicznego najważniejszą formacją greckiej armii była kawaleria. Żołnierze sami musieli kupować konie i broń, dlatego w dawnych armiach dominowali bogacze, którzy mogli sobie na to pozwolić. Piechota: Początkowo piechota była raczej uboga, dlatego jej wyposażenie nie należało do kosztownych. W VII wieku p.n.e. wykształciła się nowa elitarna piechota, zwana hoplitami, którzy byli dobrze wyszkoleni i dysponowali wysokiej jakości sprzętem. Wkrótce hoplici zaczęli dominować w armii a jednostki . . .

Herakles, przez Rzymian nazywany Herkulesem, to jedna z najbardziej znanych postaci greckiej mitologii. Opowieści o jego niezwykłych czynach są czytane do dziś. Były też inspiracją dla wielu dzieł sztuki i utworów literackich. Spośród licznych dokonań herosa najsłynniejsze jest jego 12 prac. Istniało kilka wersji listy tych prac. Obecnie przyjmuje się zwykle tą ułożoną przez Diodora z Sycylii w I w. p.n.e., ale kolejność czynów często się różni. Heros to w greckiej mitologii półbóg, dziecko boga i śmiertelniczki (rzadziej bogini i . . .

Pomysł na ten artykuł nie jest mojego autorstwa. Pierwszy wpadł na niego mój belgijsko-francuski przyjaciel, znany w środowisku numizmatyk specjalizujący się w antycznym Rzymie: Frédéric Weber, i opublikował na swojej stronie internetowej (link). Ja zaś nie mam zamiaru przedstawić tutaj suchego tłumaczenia tego artykułu lecz jego „twórcze (hehehe) rozwinięcie” oparte na niekoniecznie tych samych monetach co u Frédérica. A więc do dzieła! W . . .

Grecja, ten niewielki kraj na Półwyspie Bałkańskim, miał w starożytności ogromne zadanie do wykonania. Gdy popatrzymy z perspektywy początku XXI wieku na przeszłość, to bez Grecji i jej zdobyczy kulturowych trudno wyobrazić sobie istnienie współczesnej cywilizacji. Grecja była jednym z podstawowych źródeł, z którego ludzkość czerpała w kolejnych wiekach swego rozwoju. Sztuka, literatura, teatr, obyczaje, prawo, etyka, nauki przyrodnicze i filozofia, a nawet moda – wszystko to wzięło swój początek na skalistej i niezbyt urodzajnej ziemi . . .

W V w. p.n.e. rozpoczął się klasyczny okres w sztuce greckiej, trwający do IV w. p.n.e. – do czasów Aleksandra Wielkiego. Ateny pod rządami Peryklesa stały się głównym ośrodkiem sztuki i nauki greckiej. Skarbiec Związku Morskiego, przechowywany dotąd na Delos, został w 454 r. p.n.e. przeniesiony do Aten. Składki lokowane w nim przez większość Greków zamieniły się w rodzaj daniny płaconej Atenom. W ten sposób duże pieniądze zasiliły kasę tego jedynego i niepowtarzalnego miasta. Przez prawie 30 lat od najazdu Persów Akropolis . . .

O ile wiek V p.n.e. nacechowany był jednością, nadaną mu przez Ateny, o tyle IV w. p.n.e., którego zamknięcie stanowiła śmierć Aleksandra Wielkiego, był bardzo niejednolity. Trzy wielkie państwa greckie: Ateny, Sparta i Teby uważały się za dostatecznie silne, aby zabiegać o hegemonię w Helladzie. Były jednak zbyt słabe, aby tę hegemonię utrzymać. Grecją wstrząsnął poważny kryzys. Okazało się, że greckie poleis nie były zdolne do reformowania swoich instytucji, odrodzenia gospodarki czy rozwiązania nabrzmiewających konfliktów . . .