Jednym z najciekawszych odkryć dzieł prehistorycznych jest znalezisko z czerwca 1999 roku. W pobliżu niemieckiego miasta Nebra, znajduje się krąg mający średnicę ok. 75 m, otaczający pobliskie wzgórze Mittelberg. W epoce brązu wzgórze służyło jako miejsce kultu, służące również do obserwacji astronomicznych. Stanowisko datowane na ok. XVI wiek p.n.e., otaczały koliste umocnienia, We wnętrzu świętego kręgu, odnaleziono brązowe miecze i siekiery, ułamki pradawnej biżuterii oraz dysk, znany powszechnie jako Dysk z Nebry. To cudowne . . .

Biskupin to jedno z nielicznych polskich stanowisk archeologicznych wokół którego narosło wiele legend. Stał się symbolem polskości, "budowlą" na której oparto korzenie historyczne państwowości polskiej, zwłaszcza w czasach międzywojennych, gdy trwały liczne i zażarte spory co do "przynależności" kulturalnej poszczególnych ziem europejskich. Ówcześni politycy, wiązali historię tej osady z kulturami prasłowiańskimi, chcąc zadać kłam nazistowskiej ideologii przynależności ziem polskich do kultur germańskich. Oczywiście nie miało to żadnego . . .

Legitymizacja rządów w kryzysie władzy najwyższej oraz w dobie tetrarchii Specyficzna legitymizacja władzy cesarza Dioklecjana (Gaius Aurelius Valerius Diocletianus po objęciu władzy dodano przydomek Jovius) wychodziła, jako reakcja na zaistniały kryzys polityczny w latach 249 - 284. Wspomniany okres musi zostać przeanalizowany, chociażby w sposób elementarny, dla lepszego rozeznania w studiach nad późniejszą legitymizacją władzy cesarza Konstantyna (Gaius Flavius Valerius Constantinus). Nie bez znaczenia pozostają . . .

Od końca III stulecia w wyniku kryzysu instytucji pracy niewolniczej, różnice ekonomiczno-polityczne pomiędzy wschodem a zachodem cesarstwa rzymskiego zaczęły narastać. Wschodnie, greckie prowincje cesarstwa stały na wyższym poziomie gospodarczym, stając się wkrótce centrum politycznym imperium. W 330 roku cesarz Konstantyn I przeniósł stolicę cesarstwa do Bizancjum, przemianowanego na Konstantynopol. Na wybór tego miasta na stolicę, wpłynęło kilka czynników. Po pierwsze miasto leżało na ważnym szlaku handlowym, łączącym Azję . . .

W 2 poł. III tys. p.n.e. dalej rozwijały się kraje prastarych cywilizacji powstałych w poprzednim tysiącleciu. W Mezopotamii Sumerowie przeżyli swój polityczny i kulturalny renesans po wypędzeniu najeźdźców gutejskich, pod rządami III dynastii z Ur (2112-2000 p.n.e.). Władcy tacy jak Urnammu (2112-2095 p.n.e.), budowniczy zikkuratów, pierwszy w dziejach autor kodeksu prawnego i jego syn Szulgi (2095-2047 p.n.e.) byli twórcami wysoce scentralizowanego i zbiurokratyzowanego imperium. Szulgi był wielkim reformatorem, który utworzył zorganizowana . . .

Mianem paleolitu czyli starszej epoki kamienia określamy najwcześniejsze stadium prehistorii. Termin ten został zaproponowany przez XIX-wiecznego uczonego angielskiego Johna Lubbocka. W terminologii antropologicznej jest zwany okresem dzikości. Rozpoczął się ok. 3 miliony lat temu, a zakończył ok. VIII tysiąclecia p.n.e. Są to oczywiście daty umowne, wiadomo, że do dziś żyją ludy o kulturze i gospodarce takiej, jak w np. w mezolicie bądź w paleolicie.Okres paleolitu rozpoczął się gdy na Ziemi pojawił się pierwszy człowiek i . . .

Starożytna Palestyna byłą niewielką krainą na wschodnim wybrzeżu śródziemnomorskim, wciśniętą pomiędzy Egipt a miasta-państwa Syrii oraz Fenicji. Od zachodu graniczyła z Morzem Śródziemnym, od południa z Synajem, od wschodu z pustyniami arabskimi, zaś od południa z wymienioną wyżej Syrią i Fenicją. Kraina ta w przeważającej części była skalista i pustynna, i tylko w dolinach rzek, na wybrzeżu śródziemnomorskim i sporadycznych wyżynach, możliwa była uprawa roli. Sama nazwa Palestyna pojawiła się dopiero w początkach XI wieku p.n.e., . . .

Egipt od kilku tysięcy lat uważany jest za największą "oazę" Afryki Północnej. Oblany piaskami kraj swój żywot zawdzięcza życiodajnemu Nilowi. Nic więc dziwnego, iż Egipt nazywano "szczodrym darem Nilu". Granicami naturalnymi starożytnego Egiptu są od zachodu - pustynia Libijska, od południa Morze Śródziemne, od wschodu Synaj i Morze Czerwone, zaś na południu granicę stanowi w przybliżeniu I katarakta. Klimat jest gorący, ale zazwyczaj stały i życie zdaje się względnie spokojne. Rytm życia starożytnych Egipcjan wyznaczał od . . .

U schyłku plejstocenu i w początkach holocenu (tj. w schyłkowym okresie paleolitu, ok. 12-10 tys. lat p.n.e.) człowiek rozumny o współczesnej anatomii (Homo sapiens) stanowił gatunek nieliczny, liczący tylko około miliona osobników, o małej gęstości zaludnienia, żyjący w niewielkich gromadach koczujących na rozległych obszarach świata. Gromady te trudniły się łowiectwem, zbieractwem i rybołówstwem i żyły w ustroju pierwotnej grupy łowiecko-zbierackiej. Ich wyposażenie materialne ograniczało się do niezbędnego osprzętu myśliwskiego, . . .

Kartagina przez dłuższy czas nie mogła podnieść się po klęsce swych wojsk w wielkiej batalii roku 480 p.n.e., gdzie ogromna armia punicka została rozbita w pył. Zapewne było to wynikiem zarówno zdobycia władzy przez ugrupowania nastawione pokojowo w samej Kartaginie, jak i wzmocnienie pozycji Syrakuz. Nawet w czasie trwania wojny peloponeskiej, Kartagińczycy nie zdecydowali się na zaatakowanie miast sycylijskich, pomimo faktu, że Ateńczycy przez dwa lata oblegali Syrakuzy, i rzekomo nalegali - przynajmniej tak wynika z niektórych źródeł antycznych - . . .